Бела Ілеш

Бе́ла І́леш (22 сакавіка 1895, г. Кошыцы, Славакія — 1 мая 1974, Будапешт, Венгрыя) — венгерскі пісьменнік.

Бела Ілеш
венг.: Illés Béla
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	22 сакавіка 1895(1895-03-22)
Месца нараджэння	Кошыцы, Абауй-Торна[d], Каралеўства Венгрыя, Транслейтанія, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	5 студзеня 1974(1974-01-05) (78 гадоў)
Месца смерці	Будапешт, Венгерская Народная Рэспубліка
Пахаванне	Керэпешы[d]
Грамадзянства	Венгрыя
Альма-матар	Будапешцкі ўніверсітэт
Месца працы	Nyugat[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, пісьменнік
Гады творчасці	1920 — цяп. час
Мова твораў	венгерская мова
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Член у	Russian Association of Proletarian Writers[d]
Узнагароды	прэмія імя Кошута (1950) прэмія імя Кошута (1955)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Будапешцкі ўніверсітэт. Удзельнік рэвалюцыі 1919 года ў Венгрыі потым у эміграцыі. З 1921 года ў Аўстрыі, Чэхаславакіі, у 1923—1945 гг. у СССР. У Другую сусветную вайну служыў у Чырвонай Арміі.

Творчасць

Аўтар раманаў «Нататкі доктара Пала Утрыуша» (1917), «Ціса гарыць» (на рускай мове 1929—1933, венгерскай — 1957), «Вяртанне радзімы» (кнігі 1—З, 1952—1954), трылогіі «Карпацкая рапсодыя» (на рускай мове 1941, венгерскай — 1945), аповесцей, апавяданняў. Галоўныя тэмы твораў — рэвалюцыйны рух венгерскіх рабочых, сацыяльнае абуджэнне сялянства, падзеі Другой сусветнай вайны, лёс венгерскай эміграцыі.

Пераклады

• Тыса гарыць: Раман. Кн. 1—3. Мн., 1932—34;
• Вецер з усходу : Урывак з рамана / Бела Ілеш; Пер. С. Шаціла. — Мн. : Белдзяржвыд, 1930. — 42, [1] с.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).