Берэнгарыя Кастыльская

Берэнгарыя Кастыльская (ісп.: Berenguela de Castilla) ці Берэнгарыя Вялікая (ісп.: Berenguela la Grande) (1 чэрвеня 1180, Сеговія — 8 лістапада 1246) — каралева Кастыліі ў 1217 г. Старэйшая дачка Альфонса VIII Кастыльскага і Элеаноры Англійскай.

Берэнгарыя Кастыльская
ісп.: Berenguela de Castilla
каралева Леона 1197 — 1204
Папярэднік	Тэрэзія Партугальская
Пераемнік	Елізавета Гогенштаўфен
каралева Кастыліі 6 чэрвеня 1217 — 31 жніўня1217
Папярэднік	Энрыке I Кастыльскі
Пераемнік	Фердынанд III Кастыльскі
Нараджэнне	1 чэрвеня 1180 Сеговія, правінцыя Сеговія[d], Кастылія і Леон, Іспанія
Смерць	8 лістапада 1246 (66 гадоў) Лас-Хельгас[d], Бургас, правінцыя Бургас, Кастылія і Леон, Іспанія
Месца пахавання	Лас-Хельгас[d]
Род	Бургундская дынастыя
Бацька	Альфонса VIII Кастыльскі
Маці	Элеанора Англійская
Муж	каля Альфонса IX і Konrad II Herzog von Swabia[d]
Дзеці	Берэнгарыя Леонская[d], Фердынанд III Кастыльскі, Альфонса[d], Канстанцыя Леонская[d], Леанора Леонская[d] і Leonor de Castilla[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	кіраўнік
Берэнгарыя Кастыльская на Вікісховішчы

Шлюб і дзеці

У 1197 годзе Берэнгарыя ажанілася з каралём Леона Альфонса IX, які даводзіўся яе стрыечным дзядзькам. Праз сем гадоў шлюб быў ануляваны Папам Рымскім Інакенціем III з прычыны блізкага сваяцтва. Пасля гэтага Берэнгарыя вярнулася да двара свайго бацькі.

У шлюбе нарадзілася пяцёра дзяцей:

• Элеанора (1199—1210) — памерла ў раннім узросце
• Фердынанд (1200—1252) — кароль Кастыліі. Быў жанаты на Елізавеце Гогенштаўфен (у Іспаніі яе звалі Беатрысай Швабскай), затым — на Жанне дэ Панцье. Меў пятнаццаць дзяцей
• Альфонса (1203—1272) — сеньёр дэ Маліна. Быў жанаты некалькі разоў, меў дзевяць дзяцей
• Берэнгарыя (1204—1237) — замужам за каралём Іерусаліма Іаанам дэ Брыенам, мела чацвярых дзяцей
• Канстанцыя (1200 ці 1205—1242) — манашка.

Кіраванне

Берэнгарыя Кастыльская (А. Грана, 1753), Мадрыд.

У 1217 годзе Берэнгарыя, пасля гібелі брата Энрыке Кастыльскага, стала каралевай Кастыліі. Кіравала яна нядоўга, у тым жа годзе перадаўшы карону свайму сыну Фердынанду. Пасля гэтага яна працягвала заставацца яго саветнікам. Як гаворыць«Лацінская хроніка»: «Усе мае намеры і жаданні накіраваны на сушуканне маім сынам усялякага гонару». Берэнгарыя таксама дапамагала сыну здушыць дваранскі мяцеж, а затым арганізавала яго вяселле з высакароднай Беатрысай Швабскай. Таксама яна падтрымлівала цесныя сувязі са сваёй сястрой Бланкай. Менавіта Бланка прапанавала Фердынанду Жанну дэ Панцье ў якасці нявесты, пасля смерці яго першай жонкі.

Літаратура

• Shadis, Miriam. Berenguela of Castile’s Political Motherhood, 1996
• Georges Martin " Régner sans régner. Bérengère de Castille (1214—1246) au miroir de l’historiographie de son temps "
• Georges Martin " Négociation et diplomatie dans la vie de Bérengère de Castille (1214—1246). La part du facteur générique "

Анонимные авторы. Испанские средневековые хроники: Хроника Карденьи I. Хроника Карденьи II. Анналы Толедо I. Анналы Толедо II. Анналы Толедо III.. www.kuprienko.info (А. Скромницкий) (24 жніўня 2011). Архівавана з першакрыніцы 4 снежня 2012. Праверана 17 лістапада 2012.