Берэнгарыя Кастыльская
Берэнгарыя Кастыльская (ісп.: Berenguela de Castilla) ці Берэнгарыя Вялікая (ісп.: Berenguela la Grande) (1 чэрвеня 1180, Сеговія — 8 лістапада 1246) — каралева Кастыліі ў 1217 г. Старэйшая дачка Альфонса VIII Кастыльскага і Элеаноры Англійскай.
| Берэнгарыя Кастыльская | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ісп.: Berenguela de Castilla | |||||||
 | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Тэрэзія Партугальская | ||||||
| Пераемнік | Елізавета Гогенштаўфен | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Энрыке I Кастыльскі | ||||||
| Пераемнік | Фердынанд III Кастыльскі | ||||||
| Нараджэнне |
1 чэрвеня 1180 |
||||||
| Смерць |
8 лістапада 1246 (66 гадоў) |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Бургундская дынастыя[d] | ||||||
| Бацька | Альфонса VIII Кастыльскі | ||||||
| Маці | Элеанора Англійская | ||||||
| Муж | каля Альфонса IX[1] і Конрад II[d][1] | ||||||
| Дзеці | Берэнгарыя Леонская[d], Фердынанд III Кастыльскі, Альфонса[d], Канстанцыя Леонская[d][2] і Леанора Леонская[d][2] | ||||||
| Веравызнанне | хрысціянства | ||||||
| Дзейнасць | кіраўнік | ||||||
 Берэнгарыя Кастыльская на Вікісховішчы | |||||||
Шлюб і дзеціПравіць
У 1197 годзе Берэнгарыя ажанілася з каралём Леона Альфонса IX, які даводзіўся яе стрыечным дзядзькам. Праз сем гадоў шлюб быў ануляваны Папам Рымскім Інакенціем III з прычыны блізкага сваяцтва. Пасля гэтага Берэнгарыя вярнулася да двара свайго бацькі.
У шлюбе нарадзілася пяцёра дзяцей:
- Элеанора (1199—1210) — памерла ў раннім узросце
- Фердынанд (1200—1252) — кароль Кастыліі. Быў жанаты на Елізавеце Гогенштаўфен (у Іспаніі яе звалі Беатрысай Швабскай), затым — на Жанне дэ Панцье. Меў пятнаццаць дзяцей
- Альфонса (1203—1272) — сеньёр дэ Маліна. Быў жанаты некалькі разоў, меў дзевяць дзяцей
- Берэнгарыя (1204—1237) — замужам за каралём Іерусаліма Іаанам дэ Брыенам, мела чацвярых дзяцей
- Канстанцыя (1200 ці 1205—1242) — манашка.
КіраваннеПравіць
У 1217 годзе Берэнгарыя, пасля гібелі брата Энрыке Кастыльскага, стала каралевай Кастыліі. Кіравала яна нядоўга, у тым жа годзе перадаўшы карону свайму сыну Фердынанду. Пасля гэтага яна працягвала заставацца яго саветнікам. Як гаворыць«Лацінская хроніка»: «Усе мае намеры і жаданні накіраваны на сушуканне маім сынам усялякага гонару». Берэнгарыя таксама дапамагала сыну здушыць дваранскі мяцеж, а затым арганізавала яго вяселле з высакароднай Беатрысай Швабскай. Таксама яна падтрымлівала цесныя сувязі са сваёй сястрой Бланкай. Менавіта Бланка прапанавала Фердынанду Жанну дэ Панцье ў якасці нявесты, пасля смерці яго першай жонкі.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Lundy D. R. The Peerage
ЛітаратураПравіць
- Shadis, Miriam. Berenguela of Castile’s Political Motherhood, 1996
- Georges Martin " Régner sans régner. Bérengère de Castille (1214—1246) au miroir de l’historiographie de son temps "
- Georges Martin " Négociation et diplomatie dans la vie de Bérengère de Castille (1214—1246). La part du facteur générique "
- Анонимные авторы. Испанские средневековые хроники: Хроника Карденьи I. Хроника Карденьи II. Анналы Толедо I. Анналы Толедо II. Анналы Толедо III.. www.kuprienko.info (А. Скромницкий) (24 жніўня 2011). Архівавана з першакрыніцы 4 снежня 2012. Праверана 17 лістапада 2012.