Біёніка

Біёніка (адстар.-грэч.: βίον — элемент жыцця, літаральна які жыве) — кірунак у кібернетыцы, засяроджаны на вывучэнні асаблівасцяў будовы і жыццядзейнасці арганізмаў з мэтай стварэння больш дасканалых тэхнічных сістэм або ўстройстваў.

Існуюць тры кірункі біёнікі:

• біялагічны — вывучэнне з'яў і працэсаў, якія адбываюцца ў жывых арганізмах з мэтай наступнага выкарыстання іх у тэхнічных аспектах;
• тэхнічны — пабудова новых і ўдасканаленне старых тэхнічных сістэм на аснове біялагічных ведаў;
• тэарэтычны — высвятленне магчымасці стварэння тэхнічнага ўстройства шляхам папярэняга выпрабавання яго мадэлі.

Першай спробай мадэлявання жывога (крыла птушкі) лічаць працы Леанарда да Вінчы (1452—1519).

Як самастойная навукавылучылася з кібернетыкі ў 1960 годзе на першым сімпозіуме па біёніцы ў Дайтане (ЗША).

На Беларусі распрацоўваюцца біятэхнічныя сістэмы, сукупнасці біялагічных і тэхнічных элементаў, звязаных паміж сабой у адзіным контуры кіравання. Створаны комплекс маніторных дыягнастычных і біятэрапеўтычных сістэм, якія выкарыстоўваюцца ў кардыялогіі (Г. І. Сідарэнка). Прапанавана эксперыментальнае мадэляванне кіруючых сістэм (эмбрыябіёніка), што рэалізуецца ў выглядзе аперацыі органапексіі (Д. М. Голуб).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).