Браніслаў Зяменцкі
Браніслаў Зяме́нцкі (польск.: Bronisław Ziemięcki; 27 студзеня 1885, Вільня — 22 лютага 1944, Варшава) — польскі палітычны дзеяч, пасол на Сейм Рэспублікі Польшча I кадэнцыі, прэзідэнт горада Лодзь, намеснік члена Рады абароны дзяржавы ў 1920 годзе.
| Браніслаў Зяменцкі | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне |
27 студзеня 1885[1] |
| Смерць |
22 лютага 1944[1] (59 гадоў) |
| Род | Зяменцкія[d] |
| Партыя | |
| Член у | |
| Адукацыя | |
| Дзейнасць | палітыка[2] і regional policy[d][2] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьПаходзіў са шляхецкага роду герба «Нячуя». Скончыў Мінскую гімназію, вучыўся ў Львоўскай палітэхніцы і Вышэйшай тэхнічнай школе ў Маскве. Прымаў актыўны ўдзел у рэвалюцыі 1905 года ў Расіі. У 1915 г. арыштаваны ў Варшаве і вымушаны выехаць у Расію. Хаваўся ад расійскіх уладаў. Быў членам Польскай ваеннай арганізацыі. За дзейнасць у Польскай сацыялістычнай партыі сядзеў у турмах у Шчыпёрне і Гафельбергу. Працаваў у Дэпартаменце працы Рэгенцкай рады.
Узначальваў Варшаўскі акруговы рабочы камітэт ППС. З 1916 года член Цэнтральнага рабочага камітэта ППС. Быў членам Ажыццяўленчага камітэта Часовага дзяржаўнага савета, з 1917 года прадстаўляў ППС у Пагаджальнай камісіі дэмакратычных партый. Член Беларускай сацыялістычнай грамады.
З 7 па 16 лістапада 1918 года быў міністрам прамысловасці Часовага народнага ўрада Рэспублікі Польшча, з 17 лістапада 1918 года па 16 студзеня 1919 года — міністрам працы і сацыяльнай апекі ва ўрадзе Енджэя Марачэўскага.
У 1920 годзе быў намеснікам члена Рады абароны дзяржавы.
На выбарах 1919 і 1922 гадоў выбіраўся ў польскі Сейм ад ППС. У 1919 годзе сустаршыня ППС, аб’яднанай з трох частак. З 1921 года старшыня ЦВК ППС.
З 20 лістапада 1925 года па 20 красавіка 1926 года быў міністрам працы і сацыяльнай апекі ў кабінеце Аляксандра Скшыньскага (падаў у адстаўку разам з Норбертам Барліцкім). Звальненне міністраў з ППС прывяло да краху ўрада Скшыньскага і адкрыла шлях да фармавання ўрада Вінцэнты Вітаса.
У кастрычніку 1927 года ад ППС увайшоў у склад Гарадской рады Лодзі. З 24 лістапада 1927 года па 12 ліпеня 1933 года быў прэзідэнтам Лодзі. Быў віцэ-прэзідэнтам Саюза польскіх гарадоў, членам назіральнай рады Усеагульнага прадпрыемства ўзаемнага страхавання. Пасля адстаўкі з пасады прэзідэнта Лодзі вярнуўся ў Варшаву, дзе стаў прэзідэнтам Усеагульнага прадпрыемства ўзаемнага страхавання.
У час Другой сусветнай вайны быў членам Польскай сацыялістычнай партыі — Свабода, Роўнасць, Незалежнасць і са снежня 1943 года выконваў функцыі дырэктара Дэпартамента грамадскіх работ і рэканструкцыі ў Прадстаўніцтве Урада на Радзіме.
Арыштаваны 10 лютага 1944 года немцамі, расстраляны ў адным з масавых расстрэлаў 22 лютага таго ж года на руінах Варшаўскага гета.
Зноскі
Літаратура
правіць- Życiorysy nowych ministrów. «Gazeta Lwowska», s. 2, Nr 270 z 22 listopada 1925.
- Jan Tomicki, Polska Partia Socjalistyczna 1892—1948, Warszawa 1983
- Grabowski W., Delegatura Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj, Warszawa 1995
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Браніслаў Зяменцкі
