Валадковічы

Валадковічы, Валадкевічы — шляхецкі род гербу «Радван» зменены.

Паходжанне

Імаверна, паходзяць ад Каспара Валадковіча, шляхціча Віленскага павета, сыны якога Марцін і Рыгор у 1567 ставілі ў войска Вялікага Княства Літоўскага двух конных ваяроў з маёнтку Геранёны Ашмянскага павета. Марцін Валадковіч згадваецца ў ліку шляхты Менскага павета^[1].

Магчыма, да гэтага роду належалі Сенька з Мсціслаўшчыны (кан. XV — пач. XVI стст.), Рыгор з Полаччыны (1582) і іншыя^[2].

Марцін Валадковіч (?—?), дзяк гаспадарскі (1559), пазней суддзя земскі менскі
Марцін Валадковіч (1565—1647), суддзя земскі менскі (з 1618)
Казімір Валадковіч (1621—1662), езуіт
Крыштаф Валадковіч (каля 1600—1670), пісар земскі менскі, ваявода наваградскі (з 1658)
Марцін Казімір Валадковіч (?—1701), пісар земскі менскі (з 1689)
Феліцыян Піліп Валадковіч (1697—1778), грэка-каталіцкі мітрапаліт кіеўскі (з 1762)
Міхал Валадковіч (1735—1760), маянтковец-самаўпраўца, прысуджаны да смяротнага пакарання за свае ўчынкі; згадваецца ў шостай кнізе «Пана Тадэвуша»: «Пан Валадковіч здзекаваўся, і нямала».

↑ В. Л. Насевіч. Валадковічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0. С. 205.
↑ ЭнцВКЛ 2005.

Насевіч В. Валадковічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 380. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).

Валадковічы

Краіна паходжання	Вялікае Княства Літоўскае