Валодша
Валодша (? — да 1180) — верагодна, князь ізяслаўльскі (сяр. 12 ст.).
| Валодша | |
 | |
| Павел Татарнікаў. «Валодша» | |
| Нараджэнне: | невядома |
|---|---|
| Смерць: | не пазней за 1180 |
| Бацька: | Давыд Усяславіч |
| Дзеці: | Андрэй Валодшыч[d] і Мікула |
Упершыню ўспамінаецца Іпацьеўскім летапісам пад 1159 годам[1], калі разам з братам Брачыславам трымаў княжанне ў Ізяслаўлі[1], прычым Ізяслаўль названы іх отчынай. Паводле Васкрасенскага летапісу і В. М. Тацішчава, у 1159 г. пасля нападу Глебавічаў на Ізяслаўль Валодша адпраўлены ў Менск у палон, а Брачыслаў закаваны ў жалеза[1]. У 1160 г. у час паходу на Менск полацкі князь Рагвалод-Васіль вызваліў братоў[1]. У 1180 г. у паходзе на Друцк удзельнічаў Андрэй Валодшыч, напэўна, сын Валодшы.
На думку некаторых гісторыкаў (М. М. Карамазін, М. П. Пагодзін, П. М. Строеў, А. М. Рапава[1]), Валодша сын полацкага князя Васількі Святаславіча. Паводле М. І. Ермаловіча, у «Хроніцы Лівоніі» Генрыха Латвійскага Валодша ўпамінаецца пад імем полацкага князя Вальдэмара, які дазволіў манаху Мейнарду прапаведаць сярод ліваў і паслаў падарункі. Паводле «Хронікі Лівоніі» гэты князь памёр у 1216 г.
Зноскі
ЛітаратураПравіць
- Рапов О. Княжеские владения на Руси в X — первой половине XIII в.. — М.: Изд-во МГУ, 1977. — 268 с.