Валынскае ваяводства (1566—1795)

Валынскае ваяводства
Валынскае ваяводства
	Герб[d]
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае; Каралеўства Польскае
Уваходзіць у	Вялікае Княства Літоўскае (1566—1569); Малапольская правінцыя (1569—1795);
Адміністрацыйны цэнтр	Луцк
Дата ўтварэння	1566
Дата скасавання	1795
Ваяводы	Ваяводы валынскія
Кашталяны	Кашталяны валынскія
Плошча	38,3 тыс.
Час існавання	1566—1795
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валынскае ваяводства^[1] — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Вялікага Княства Літоўскага (з 1569 года ў складзе Каралеўства Польскага). Сталіца — горад Луцк.

Сімволіка Правіць

Герб Валыні ў складзе ВКЛ. Прамалёўка герба з вялікай літоўскай пячаткі апошняга вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста.

У ВКЛ ваяводская харугва была карычневага колеру з выявай «Пагоні» ў белым полі (або зямельнага герба — простага белага крыжа на чырвоным фоне)^[2].

Утварылася паводле адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформы (1565—1566) на аснове Валынскай зямлі^[2].

У 1569 годзе, згодна з умовамі Люблінскай уніі, апынулася пад уладай Каралеўства Польскага.

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772) паўднёва-заходняя частка Крэменецкага павета адыйшла да Аўстрыі. У 1793, па другім падзеле Рэчы Паспалітай, палова ваяводства апынулася пад уладай Расійскай імперыі. У тым жа годзе са складу Валынскага вылучылі Уладзімірскае ваяводства.

Падзялялася на тры паветы: Луцкі, Уладзімірскі і Крэменецкі.

Мясцовая шляхта абірала шэсць паслоў на Сойм Рэчы Паспалітай.

У Сенаце Рэчы Паспалітай Валынскае ваяводства мела двух свецкіх прадстаўнікоў — ваяводу і кашталяна, а таксама духоўнага — біскупа.