Валынскае ваяводства (1566—1795)

ваяводства Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай

Валынскае ваяводства[1] — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Вялікага Княства Літоўскага1569 года ў складзе Каралеўства Польскага). Сталіца — горад Луцк.

Валынскае ваяводства
Герб[d]
Герб[d]
Краіна Вялікае Княства Літоўскае
Каралеўства Польскае
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр Луцк
Дата ўтварэння 1566
Дата скасавання 1795
Ваяводы Ваяводы валынскія
Кашталяны Кашталяны валынскія
Плошча 38,3 тыс. км²
Валынскае ваяводства на карце
Час існавання 15661795
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

СімволікаПравіць

 
Герб Валыні ў складзе ВКЛ. Прамалёўка герба з вялікай літоўскай пячаткі апошняга вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста.

У ВКЛ ваяводская харугва была карычневага колеру з выявай «Пагоні» ў белым полі (або зямельнага герба — простага белага крыжа на чырвоным фоне)[2].

ГісторыяПравіць

Утварылася паводле адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформы (15651566) на аснове Валынскай зямлі[2].

У 1569 годзе, згодна з умовамі Люблінскай уніі, апынулася пад уладай Каралеўства Польскага.

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772) паўднёва-заходняя частка Крэменецкага павета адыйшла да Аўстрыі. У 1793, па другім падзеле Рэчы Паспалітай, палова ваяводства апынулася пад уладай Расійскай імперыі. У тым жа годзе са складу Валынскага вылучылі Уладзімірскае ваяводства.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) спыніла сваё існаванне.

Адміністрацыйны падзелПравіць

Падзялялася на тры паветы: Луцкі, Уладзімірскі і Крэменецкі.

Ваяводскі соймік праводзіўся ў Луцку, там жа склікалася паспалітае рушэнне. Павятовыя соймікі праходзілі ў Луцку, Уладзіміры і Крэменцы.

Мясцовая шляхта абірала шэсць паслоў на Сойм Рэчы Паспалітай.

УраднікіПравіць

У Сенаце Рэчы Паспалітай Валынскае ваяводства мела двух свецкіх прадстаўнікоў — ваяводу і кашталяна, а таксама духоўнага — біскупа.

Зноскі

  1. рус.: Воеводство Волынское; па-лацінску: Palatinatus Volhynensis, па-польску: Województwo wołyńskie
  2. а б ЭнцВКЛ, 2005

ЛітаратураПравіць