Валянцін Аляксандравіч Сяроў
Валянцін Аляксандравіч Сяроў (руск.: Валентин Александрович Серов; 19 студзеня 1865, Санкт-Пецярбург — 22 лістапада 1911, Масква) — расійскі жывапісец і графік, майстар партрэта.
Валянцін Аляксандравіч Сяроў | |
---|---|
руск.: Валентин Александрович Серов | |
![]() Аўтапартрэт | |
Дата нараджэння | 7 (19) студзеня 1865[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 5 снежня 1911[2][1][…] (46 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства |
![]() |
Бацька | Аляксандр Мікалаевіч Сяроў[d] |
Маці | Valentina Serova[d] |
Род дзейнасці | мастак, настаўнік |
Месца працы | |
Жанр | партрэтны жывапіс[d] і партрэт |
Вучоба | |
Мастацкі кірунак | імпрэсіянізм |
Уплыў на | Aleksandr Shevchenko[d], Nina Simonovich-Efimova[d], Victor Kolenda[d] і Ілья Іванавіч Машкоў[7] |
![]() |
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся 19 студзеня 1865 года ў Санкт-Пецярбургу ў артыстычнай сям’і.
У 1880 годзе уступіў у Імператарскую Акадэмію мастацтваў. У 1884 годзе Сяроў пакінуў Акадэмію і пачаў працаваць самастойна. Сяроў рана ператварыўся ў выбітнога мастака. Прайшоўшы магутную мастацкую школу ў Рэпіна, Сяроў ўдасканальваў мастацтва малявання ўсё жыццё. У творчасці майстра цяжка вылучыць галоўныя і не галоўныя творы. Ён натхнёна і ўпарта браўся да ўсякую працу і таму значна павялічыў колькасць шэдэўраў мастацтва.
Памёр 22 студзеня 1911 года. Пахаваны на Новадзявочых могілках у Маскве.
Зноскі
- ↑ а б Valentin Serov // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Valentin Serov // Find a Grave — 1996. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Delarge J. Valentin SEROV // Le Delarge — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6 Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Серов Валентин Александрович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Walentin Alexandrowitsch Serow // Internet Speculative Fiction Database — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Эстонская Вікіпедыя — 2002.
- ↑ Машков // Ломбард — Мезитол — 1974. — Т. 15. — С. 540.