Васіль Васілевіч Бушчык
Васіль Васілевіч Бушчык (нар. 26 лютага 1952, в. Вяршок, Баранавіцкі раён) — беларускі вучоны-палітолаг, філосаф і сацыёлаг.
| Васіль Васілевіч Бушчык | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 26 лютага 1952[1] (72 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | паліталогія, філосаф, сацыялогія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 26 лютага 1952 г. у в. Вяршок Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Сваю працоўную дзейнасць пачаў у сямнаццаць гадоў: настаўнічаў у васьмігадовай школе, быў прызначаны дырэктарам Ляскоўскай пачатковай школы Баранавіцкага раёна[2].
Адслужыў у Савецкай арміі, скончыў у 1977 годзе філасофскае аддзяленне гістарычнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. Працаваў у сектары прыкладной сацыялогіі БДУ, быў інжынерам-сацыёлагам будтрэста № 5 Мінпрамбуда БССР, старшым навуковым супрацоўнікам Беларускага філіяла Усесаюзнага навукова-даследчага і праектнага інстытута работы ў будаўніцтве Дзяржбуда СССР. Аспірант, малодшы навуковы супрацоўнік Інстытута філасофіі і права Акадэміі навук БССР. З 1985 г. — аспірант, навуковы супрацоўнік у Інстытуце філасофіі і права. Абараніў кандыдацкую дысертацыю «Социологический анализ выдвижения руководящих хозяйственных кадров в условиях перестройки» (1988)[2].
З 1990 г. працаваў у Інстытуце сацыялогіі: вучоны сакратар, з 1993 г. — намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 1998—2000 гг. — дырэктар (в. а. дырэктара). Абараніў доктарскую дысертацыю «Социальные и политические преобразования в Беларуси в постсоветский период : социолого-политологический. анализ» (2000). З 2002 г. — у Беларускім дзяржаўным педагагічным універсітэце імя М. Танка: з 2002 г. — прафесар кафедры паліталогіі і права, з 2003 г. — загадчык кафедры філасофіі, з 2005 г. — прарэктар па навуковай рабоце[2].
Навуковая дзейнасць правіць
Навуковыя інтарэсы: сацыяльная філасофія, палітычныя навукі, сацыялогія палітыкі. Распрацоўвае канцэптуальныя мадэлі аналізу сацыяльна-палітычных пераўтварэнняў у таварыствах пераходнага тыпа, тэарэтычныя рэканструкцыі сацыяльна-эканамічных і палітычных пераўтварэнняў, якія цякуць у Беларусі ў апошняе дзесяцігоддзе. Даследуе праблемы жыццядзейнасці індывіда ў радыкальна змяняемых эканамічных, палітычных і сацыякультурных умовах пераходнага перыяду[2].
Вучоным створаны больш за 100 навуковых артыкулаў, каля 10 навучальна-метадычных дапаможнікаў, шэраг манаграфій, у т. л. «Человек и общество в условиях социально-политических преобразований» (1999), «Социальное государство в условиях глобализации: специфика формирования (сравнительный анализ на материалах России и Беларуси)» (2003, у сааўт.) і інш. Адзін з аўтараў выдання «Я — гражданин Республики Беларусь» (2008). З’яўляецца членам рэдкалегій навуковых выданняў, у т. л. часопіса «Сацыялогія. Социология», член рэдсавета часопіса «Беларускі гістарычны часопіс»[2].
Грамадская дзейнасць правіць
З’яўляецца намеснікам старшыні Камісіі па апытаннях грамадскага меркавання пры НАН Беларусі, старшынёй экспертнага савета Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь па адзнацы праектаў НДР, старшынёй экспертнага савета па сацыялагічных і палітычных навуках ВАК Рэспублікі Беларусь. У 2011 г. прызначаны членам Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў[2].
Узнагароды правіць
Узнагароджаны медалём Францыска Скарыны (2010)[2].