У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сакалоўскі.Васі́ль Дані́лавіч Сакало́ўскі (9 (21) ліпеня 1897, в. Козлікі Гродзенскай губерні, цяпер тэрыторыя Польшчы — 10 мая 1968) — савецкі военачальнік, Маршал Савецкага Саюза (3 ліпеня 1946). Падчас Вялікай Айчыннай вайны — начальнік штабоў розных франтоў, якімі камандаваў Жукаў, пасля вайны вядомы як тэарэтык, аўтар працы «Ваенная стратэгія».
На вайсковай службе з 1918 года. Скончыў Ваенную акадэмію РСЧА (1921), Вышэйшыя акадэмічныя курсы (1928). Падчас Грамадзянскай вайны ваяваў на Усходнім, Паўднёвым і Каўказскім франтах, камандаваў ротай, узначальваў штаб батальёна, быў памочнікам камандзіра і камандзірам палка, старшым памочнікам начальніка штаба стралковай дывізіі, камандзірам брыгады і начальнікам штаба 32-й стралковай дывізіі.
Вялікая Айчынная вайнаПравіць
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
- З чэрвеня па ліпень 1941 — першы намеснік начальніка Генеральнага штаба Чырвонай Арміі.
- З ліпеня па верасень 1941 — начальнік штаба войскаў Заходняга напрамку.
- З ліпеня 1941 па студзень 1942 — начальнік штаба Заходняга фронту.
- Са студзеня па люты 1942 года — першы намеснік начальніка Генеральнага штаба Чырвонай Арміі.
- З лютага па май 1942 года — начальнік штаба войскаў Заходняга напрамку.
- З траўня 1942 па люты 1943 — начальнік штаба Заходняга фронту.
- З лютага 1943 па красавік 1944 года — камандуючы войскамі Заходняга фронту.
- З красавіка 1944 па красавік 1945 года — начальнік штаба 1-га Украінскага фронту.
- З красавіка 1945 па чэрвень 1946 года — намеснік камандуючага войскамі 1-га Беларускага фронту.
Штаб фронту пад кіраўніцтвам В. Д. Сакалоўскага падчас Смаленскай бітвы і Маскоўскай бітвы, нягледзячы на некаторыя пралікі і памылкі ў працы, здолеў наладзіць разведку, арганізаваць інжынерныя работы на перадавых рубяжах і ў глыбіні абароны, актыўна ўдзельнічаў у планаванні, падрыхтоўцы і правядзенні Маскоўскай наступальнай аперацыі 1941—1942 гадоў і Ржэўска-Вяземскай аперацыі 1942 года. З лютага 1943 — камандуючы Заходнім фронтам, войскі якога ва ўзаемадзеянні з іншымі франтамі правялі Ржэўска-Вяземскую, Арлоўскую і Смаленскую аперацыі 1943 года. За няўдачы ў Аршанскай і ў Віцебскай наступальных аперацыях у красавіку 1944 года зняты з пасады камандуючага фронтам[5]. З красавіка 1944 года — начальнік штаба 1-га Украінскага фронту, з красавіка 1945 года — намеснік камандуючага 1-м Беларускім фронтам. На гэтых пасадах ўнёс вялікі ўклад у планаванне, падрыхтоўку і правядзенне Львоўска-Сандамірскай, Вісла-Одэрскай і Берлінскай аперацый.
За ўмелае кіраўніцтва баявымі дзеяннямі войскаў, асабістую мужнасць і адвагу В. Д. Сакалоўскаму 29 мая 1945 года прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
З чэрвеня 1952 г. па красавік 1960 г. — начальнік Генеральнага штаба Узброеных Сілаў СССР.
23 кастрычніка 1956 года а 23:00 Васіль Сакалоўскі, адпаведна рашэнню Прэзідыума ЦК КПСС, аддаў загад на ўвядзенне савецкіх войскаў у Будапешт для падаўлення Венгерскага паўстання супраць таталітарнага прасавецкага кіраўніцтва Венгерскай Народнай Рэспублікі. Паводле загаду Сакалоўскага ў сталіцу Венгрыі ноччу на 24 кастрычніка ўведзена каля 6000 вайскоўцаў Савецкай Арміі, 290 танкаў, 120 БТР і 156 гармат.
З 1960 г. — Генеральны інспектар Групы генеральных інспектараў Міністэрства абароны СССР.
Памёр 10 мая 1968 года. Пахаваны ля Крамлёўскай сцяны на Чырвонай плошчы ў Маскве.
- Освобождение западных земель Украины // В боях за Львовщину. -- Львов, 1965.
- Славный боевой путь // От Москвы до Берлина. -- М., 1966.
- Великая битва под Москвой и её историческое значение // Беспримерный подвиг. -- М., 1968.
Ваенная кар’ераПравіцьЗноскі
- Чередниченко М. Маршал Советского Союза Василий Соколовский // Полководцы и военачальники Великой Отечественной. Вып. 1. — 2-е изд. — 1971. — С. 331—371. — 448 с.
Васіль Данілавіч Сакалоўскі на Вікісховішчы
.svg){kind=small}
