Васіль Тышкевіч

Васіль Цішкавіч, у гістарыяграфіі часцей Тышкевіч або Тышковіч (1492 — 13 жніўня 1571) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Дваранін каралеўскі (1522), маршалак гаспадарскі (1546—1558), ваявода падляшскі (1558—1569) і смаленскі (з 1569). Староста краснасельскі, чаркаскі і канеўскі (з 1536), менскі (з 1544), ваўкавыскі (з 1546), пінскі (з 1569), бабруйскі і гайнаўскі.

Васіль Тышкевіч
3-і ваявода смаленскі 1569 — 1570
Папярэднік	Юрый Андрэевіч Салагуб[d]
Пераемнік	Рыгор Багданавіч Валовіч
7-ы ваявода падляшскі 22 снежня 1558 — 2 мая 1569
Папярэднік	Павел Сапега
Пераемнік	Мікалай Пятровіч Кішка
староста пінскі[d] 26 кастрычніка 1565 — 1570
Папярэднік	Станіслаў Андрэевіч Давойна[d]
Пераемнік	Лаўрын Война
маршалак гаспадарскі 1546 — 1568
гараднічы менскі[d] 1550 — 1570
Папярэднік	Андрэй Сямёнавіч Адзінцэвіч[d]
Пераемнік	Марцін Валадковіч
Нараджэнне	1492
Смерць	не раней за 10 жніўня 1570 і не пазней за 11 верасня 1570
Месца пахавання	Супрасльскі Дабравешчанскі манастыр
Род	Тышкевічы
Бацька	Тышка Каленікавіч
Жонка	Аляксандра з Чартарыйскіх[d] і Анастасія з Сапоцькаў[d]
Дзеці	Астафій Серафім Тышкевіч[d], Юрый Тышкевіч, Каленік Тышкевіч[d], Аляксандра з Тышкевічаў[d] і Астафій Тышкевіч[d]
Веравызнанне	праваслаўе
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сын Цішкі Каленікавіча, унук Каленіка Мішкавіча. Заснавальнік роду Тышкевічаў герба «Ляліва». Быў у магнацкай апазіцыі да караля Жыгімонта Аўгуста, выступаў супраць заключэння Люблінскай уніі, з гэтай прычыны ў 1569 года пазбаўлены ваяводства падляшскага і прызначаны на намінальнае ваяводства смаленскае. Валодаў значнай часткай колішняга Лагойскага княства (спадчынай першай жонкі), маёнткам Ласасіная з дваром Бялавічы, Ражанай і Байкевічамі (пасагам першай жонкі), Здзітавым, Хрысай, Споравым і іншым. Пазней, атрымаў Ласасіную, Бялавічы, Байкевічы, Ражаную, Здзітаў, Хрысу і Спорава ў вечнасць ад караля Жыгімонта Аўгуста як выплату ранейшай пазыкі ў 12 тысяч коп грошаў. Купіў Камень-Харэцкі (цяпер Камена), Ружаны.

Удзельнічаў у бітвах з крымскімі татарамі, пасольствах у Крым і Маскву. Перайшоў з праваслаўя ў кальвінізм. Атрымаў 5 лістапада 1569 года ад вялікага князя Жыгімонта Аўгуста тытул графа на Лагойску і Бярдзічаве.

Двойчы жанаты. У першым шлюбе з Аляксандрай з Чартарыйскіх меў дачку Анастасію (жонку Івана Мялешкі) і трох сыноў — Юрыя, Каленіка і Яўстахія. У другім шлюбе з Анастасіяй Сапоткаўнай меў дачку Аляксандру (жонку Аляксандра Хадкевіча) і сына Яўстахія Серафіна.

Пакінуў тастамент, паводле якога частка зямель пераходзіла дачцэ Аляксандры, а частка — малалетняму сыну ад другога шлюбу Яўстахію Серафіну. Наказаў пахаваць сябе ў Супрасльскім манастыры. На надмагіллі Васіля, зробленым са звычайнага каменю, была выява родавага герба і надпіс «Въ лето от нароженія Господа Бога и Спаса нашего Іисуса Христа 1571 мѣсеца августа 13 дня въ неделю, преставися рабъ Божій панъ Васили Тышковичъ воевода смоленскій, староста менскій и пинскій, положенъ въ храмѣ Благовѣщенія Богородицы въ монастыру Супраськомъ». Станам на 1871 год надмагілля ў царкве ўжо не было, цяпер яно захоўваецца ў музеі Вільнюскага ўніверсітэта.