Во́мельна[1] (трансліт.: Vomieĺna, руск.: Омельно) — аграгарадок у Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Дубраўскага сельсавета.

Аграгарадок
Вомельна
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Аўтамабільны код
5
Вомельна на карце Беларусі ±
Вомельна (Беларусь)
Вомельна
Вомельна (Мінская вобласць)
Вомельна

ГеаграфіяПравіць

Месціцца за 20 км на паўднёвы захад ад Мар’інай Горкі, 20 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы на лініі Мінск-Асіповічы, на аўтамабільнай дарозе Мар’іна Горка-Шышчыцы, непадплёку ад р. Пціч.

У сярэдзіне 19 ст. сяло акружалі дубовыя, грабавыя і кляновыя лясы, невялікім каналам вёска была злучана з р. Пціч.

ГісторыяПравіць

Вялікае Княства ЛітоўскаеПравіць

Па пісьмовых крыніцах вядома з XVI стагоддзя. Населены пункт уваходзіў у склад Менскага павета Менскае ваяводства.

Пад уладай Расійскай імперыіПравіць

У пачатку XX стагоддзя вядома як урочыш­ча, уласнасць Ратынскіх. Адміністрацыйны цэнтр Амельнянскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні.

У 1860 годзе пабудавана царква з дрэва. У 1879 годзе цэнтр праваслаўнага прыхода(1,3 тыс. вернікаў), пры царкве было папячыцельства.

У 1886 годзе дзейнічала школа, правасоаўная царква, воласное праўленне.

У 1897 годзе дзейнічалі праваслаўная царква (больш за 1 тыс. прыхаджан), валасное праўленне, народнае вучылішча, хлебезапасная крама, лаўка, пітны дом.

У пачатку XX стагоддзя побач з вёскай узгадваецца маёнтак. Насельніцтва ў асноўным займалася земляробствам і жывёлагадоўляй.

Найноўшы часПравіць

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў кайзераўскай Германіі.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў вёска знаходзілася пад польскай уладай.

У 1924—1939 гадах цэнтр Кнорынскага сельсавета, у 1939—1962 гадах цэнтр Варашылаўскага сельсавета. У 1962—1965 гадах вёска ў складзе Сінчанскага сельсавета, у 1965—1972 гадах яго цэнтр. У 1972—1984 гадах цэнтр Амяльнянскага сельсавета.

У 1932 годзе да Вомельна была далучана в. Востраў. Вёска была ў Дубраўскім сельса­веце.

На 1933 год працавалі калгас імя Кнорына, сталярная майстэрня, кузня.

З 1938 года вёска.

Падчас Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 года да ліпеня 1944 года акупіравана нямецкімі войскамі. Вомельна пацярпела падчас карнай аперацыі «Півоня» у маі 1944 года, была спалена.

Паводле перапісу 1976 года пасёлак.

НасельніцтваПравіць

  • 1816 год — 38 двароў, 170 жыхароў.
  • 1886 год — 58 двароў, 372 жыхары.
  • 1897 год — 89 двароў, 552 жыхары.
  • пачатак XX ст. — 99 двароў, 688 жыхароў. Маёнтак — 1 двор, 61 жыхар.
  • 1 студзеня 2002 года — 148 двароў, 355 жыхароў.

Культура і грамадстваПравіць

Страчаная спадчынаПравіць

Сацыяльная сфераПравіць

АдукацыяПравіць

Сярэдняя школа. У 1863 годзе адкрыта народнае вучылішча. У 1886 годзе ў народным вучылішчы займаліся 48 вучняў (у тым ліку 3 дзяўчынкі). У 1900 годзе школу наведваў 74 вучань, настаўнікам працаваў Барыс Мяцельскі. У 1917 годзе народнае вучылішча было пераўтворана ў працоўную школу 1-ай ступені. У 1922 годзе ў школе 1 ступені займалася 80 вучняў, працавала 3 настаўнка.

МедыцынаПравіць

  • Акушэрскі пункт.
  • Ветырынарны ўчастак.

ЭканомікаПравіць

  • Механічныя майстэрні.
  • Аддзяленне сувязі.
  • Ашчадная каса
  • Крама

Вядомыя асобыПравіць

Гл. таксамаПравіць

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт О́мельна, Во́мелен, м. (каля Во́мелена)
  2. http://unicat.nlb.by/scient/pls/dict.prn_ref?tu=e&tq=v0&name_view=va_all&a001=BY-NLB-ar495566&strq=l_siz=20

ЛітаратураПравіць

  • Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9

СпасылкіПравіць