Восіп Андрэевіч Ігельстром
Восіп Андрэевіч Ігельстром (1737 — 1817) — расійскі дзяржаўны дзеяч і военачальнік, барон, а затым граф і генерал ад інфантэрыі, сын ліфляндскага двараніна.
| Восіп Андрэевіч Ігельстром | |
|---|---|
| ням.: Otto Heinrich Graf Igelström | |
 | |
| Нараджэнне |
7 мая 1737[1] |
| Смерць |
18 лютага 1823[1] (85 гадоў) |
| Бацька | Gustav Heinrich Igelström[d] |
| Дзеці | Караль Залускі[d] |
| Дзейнасць | дыпламат, палітык |
| Прыналежнасць | Расійская імперыя |
| Званне | генерал ад інфантэрыі і генерал-ад’ютант |
| Узнагароды |
     |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Падчас першай вайны з Турцыяй асабліва адзначыўся пры ўзяцці крэпасці Акермана. Дзякуючы заступніцтву Пацёмкіна ў 1784 атрымаў месца генерал-губернатара сімбірскага намесніцтва і уфімскага намесніцтва. Удзельнічаў у швецкай вайне і быў упаўнаважаным ад рускага двара пры складанні Верэльскага дагавора (1790).
У 1792 пераведзены намеснікам у Пскоў, а ў наступным годзе прызначаны генерал-губернатарам кіеўскім, чарнігаўскім і ноўгарад-северскім. У канцы таго ж года быў пасланы ў Варшаву для прыняцця галоўнага начальства над рускімі войскамі, размешчанымі ў Польшчы. Прадбачачы паўстанне, Ігельстром не раз прасіў графа Зубава павялічыць войска, але атрымліваў толькі папрокі ў баязлівасці. Нарэшце, у 1794 у Варшаве ўспыхнула паўстанне і Ігельстром, які ледзь выратаваўся ад смерці, павінен быў пакінуць службу і выдаліўся на пражыванне ў Рыгу. У 1797 Павел I прызначыў яго на пост ваеннага губернатара ў Арэнбургу. У гэтым званні Ігельстром падпарадкаваў арэнбургскаму начальству башкіраў і мешчаракоў і палепшыў іх унутранае становішча.
Зноскі
- ↑ а б Otto Heinrich Frh. v., seit 1792 Gf. Igelström // BBLD - Baltisches biografisches Lexikon digital — 2012. Праверана 9 кастрычніка 2017.