Вяршыня мясцовасці
Вяршыняй мясцовасці ў тапаграфіі завуць пункт на паверхні, які мае найбольшую вышыню над узроўнем мора (сярод усіх пунктаў, непасрэдна прылеглых да яе). З матэматычнага пункта гледжання, вяршыня — лакальны максімум вышынь.
Паняцце «горная вяршыня» звычайна выкарыстоўваюць у дачыненні да асобных гор, якія прыкметна ўзвышаюцца над агульным узроўнем горнай краіны (Эльбрус на Каўказе і інш.)[1].
Зноскі
- ↑ Энциклопедический словарь юного географа-краеведа. Сост. Г. В. Карпов. - М.Ж Педагогика, 1981. Стр. 118