Віктар Іванавіч Іўчанкаў

Віктар Іванавіч Іўчанкаў (28 чэрвеня 1962, в. Хадынічы, Кобрынскі раён) — беларускі мовазнавец і журналіст. Загадчык кафедры медыялінгвістыкі і рэдагавання факультэта журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Доктар філалагічных навук (2004), прафесар (2005).

Віктар Іванавіч Іўчанкаў
Дата нараджэння 28 чэрвеня 1962(1962-06-28) (62 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці журналіст, мовазнавец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера мовазнаўства[1], стылістыка[1] і журналістыка[1]
Месца працы
Навуковая ступень доктар філалагічных навук (2004)
Альма-матар
Член у
Прэміі
Узнагароды

Навуковая дзейнасць

правіць

Скончыў Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна (філалагічны факультэт, спецыяльнасць «Руская мова і літаратура», 1985), Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа АН БССР (аспірантура, 1988). Павышаў кваліфікацыю за мяжой: у ЗША (1995), Польшчы (1999), Швецыі (2002, 2007, 2009), Францыі (2003).

З 1989 года працуе ў БДУ, пачаў сваю кар’еру з пасады дацэнта. У 1996 годзе стаў загадчыкам кафедры стылістыкі і літаратурнага рэдагавання Інстытута журналістыкі БДУ. Член Беларускага саюза журналістаў з 1994 года. У 2000-х гадах працаваў саветнікам міністра адукацыі Беларусі[2].

Займаецца даследаваннем стылістыкі беларускай і рускай мовы, прысвяціў манаграфіі вывучэнню стыляў Уладзіміра Караткевіча і рускага пісьменніка Юрыя Казакова. Навуковыя інтарэсы: лінгвістыка публіцыстычнага тэксту, дыскурсны аналіз СМІ, стылістыка, арфаграфія.

Заснаваў у Беларусі навуковую школу дыскурснага аналізу СМІ. Яго праца «Дыскурс беларускіх СМІ. Арганізацыя публіцыстычнага тэксту»[3] дала старт фарміраванню ў мовазнаўстве і журналістыцы новага кірунку — лінгвістыкі публіцыстычнага тэксту. Апублікаваў у прэсе больш за 200 матэрыялаў па праблемах адукацыі, навукі і выхавання. З 1990 г. з-пад яго пяра выходзяць у друк артыкулы па пытаннях правапісу («Чырвоная змена», «Звязда», «Народная газета», «Настаўніцкая газета», «СБ. Беларусь сегодня», «Літаратура і мастацтва», «Крыніца», «Роднае слова», «Беларуская мова і літаратура», «Пачатковая школа», «Пралеска» і інш.). Адзін з асноўных распрацоўшчыкаў праекта новай рэдакцыі «Правіл беларускай арфаграфіі і пунктуацыі» (2006—2008 гг.). Аўтар больш як 380 навуковых і метадычных прац.

Узнагароды і прэміі

правіць
  • Ганаровая грамата Дзяржаўнага камітэта Рэспублікі Беларусь па друку (1996);
  • Грамата Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (1998);
  • Нагрудны знак «Выдатнік адукацыі Рэспублікі Беларусь» (1999);
  • Падзяка Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (1992);
  • Прэмія спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2003);
  • Нагрудны знак «Выдатнік друку Рэспублікі Беларусь» (2006);
  • Ганаровая грамата Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (2008, 2012);
  • Ганаровая грамата Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2008);
  • прэмія Беларускага саюза журналістаў «Залатое пяро» за лепшую журналісцкую працу (2011);
  • прэмія імя У. І. Пічэты (2011);
  • Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (2012);
  • Падзяка Міністра інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2012);
  • медаль Францыска Скарыны (2021)[4].

Асноўныя працы

правіць

Зноскі

Спасылкі

правіць