Віктар Уладзіміравіч Шэйман
Віктар Уладзіміравіч Шэйман (26 мая 1958, в. Салтанішкі, Воранаўскі раён, Гродзенская вобласць, БССР) — беларускі дзяржаўны дзеяч.
| Віктар Шэйман | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 20 сакавіка 2006 — 8 ліпеня 2008 | |||||||||||||||||
| Прэм’ер-міністр | Сяргей Сідорскі | ||||||||||||||||
| Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||||||||||||
| Папярэднік | Генадзь Мікалаевіч Невыглас | ||||||||||||||||
| Пераемнік | Юрый Жадобін | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| 29 лістапада 2004 — 4 студзеня 2006 | |||||||||||||||||
| Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||||||||||||
| Папярэднік | Урал Латыпаў | ||||||||||||||||
| Пераемнік | Генадзь Мікалаевіч Невыглас | ||||||||||||||||
| Партыя | |||||||||||||||||
| Адукацыя | |||||||||||||||||
| Дзейнасць | палітык, ваенны | ||||||||||||||||
| Нараджэнне | 26 мая 1958 (62 гады) | ||||||||||||||||
| Ваенная служба | |||||||||||||||||
| Званне | генерал-палкоўнік | ||||||||||||||||
| Узнагароды |
| ||||||||||||||||
БіяграфіяПравіць
Працаваў Дэпутатам Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь XII-га склікання (1990—1994), Дзяржаўным Сакратаром Савета бяспекі (1994—2000 і 2006—2008), в. а. Міністра ўнутраных спраў (1995), Генеральным пракурорам Беларусі (2000—2004), кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Беларусі (2004—2006). Адзін з членаў Беларускага згуртавання вайскоўцаў
Кіраўнік перадвыбарнага штаба кандыдата ў Прэзідэнты А. Лукашэнкі на прэзідэнцкіх выбарах 2006 г.
З сакавіка 2006 да 8 ліпеня 2008 дзяржаўны сакратар Савета бяспекі Беларусі. Звольнены з пасады пасля тэрарыстычнага акту, здзейсненага невядомымі ў Мінску пад час святкавання Дня незалежнасці ў ноч на 4 ліпеня 2008. Са студзеня 2009 памочнік прэзідэнта па асаблівых даручэннях.
Мае шэраг дзяржаўных узнагарод, вышэйшы клас служачага дзяржаўнага апарата.
КрытыкаПравіць
24 верасня 1999 г. суд задаволіў іск Віктара Шэймана да газеты і журналіста Сяргея Аніські памерам 15 млрд. У выніку непамернага штрафу вядомая незалежная газета «Навіны» перастала выходзіць. Беларуская апазіцыя і міжнародныя праваабарончыя структуры сцвярджаюць, што менавіта ён у свой час быў арганізатарам так званых «эскадронаў смерці», якім прыпісваюцца забойствы лідараў арганізаванай злачыннасці, кіраўнікоў апазіцыі і аператара расійскага тэлеканала ГРТ Змітра Завадскага[1][2][3]. У красавіку 2006 года па падазрэннях ва ўдзеле ў фальсіфікацыях прэзідэнцкіх выбараў Віктару Шэйману быў забаронены ўезд у ЗША і краіны Еўрасаюза.
13 кастрычніка 2008 г. міністры замежных спраў краін Еўрасаюза на паседжанні ў Люксембургу прыпынілі на паўгады дзеянне забароны на ўезд у краіны саюза прэзідэнта Беларусі А. Лукашэнкі і «некаторых яго набліжаных». Санкцыі супраць былога дзяржсакратара Савета бяспекі Віктара Шэймана засталіся ў сіле.
Чыны і званніПравіць
- 6 снежня 1996 года — генерал-маёр[4] (у запасе з 27 лістапада 2000 года)
- 28 лістапада 2000 года — дзяржаўны дараднік юстыцыі II класы[5]
- 25 лістапада 2004 года — дзяржаўны дараднік юстыцыі I класы[6]
- 29 лістапада 2004 года — вышэйшы клас служачыя дзяржаўнага апарату
УзнагародыПравіць
- Ордэн Айчыны II ступені (2003)[7]
- Ордэн Айчыны III ступені (1998) [8]
- Ордэн Чырвонага Сцяга (1986, уручаны ў 2002 годзе)[9]
- Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга[10]
- Ордэн Чырвонай Зоркі
- 2 медаля «За адвагу»
- Ордэн «Зорка Карабоба»
- іншыя ўзнагароды
Зноскі
- ↑ Куды падзеліся «эскадроны смерці»? // Радыё Свабода
- ↑ Прывіды
- ↑ Зондэркаманда? // Наша Ніва
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 1996 г. № 512 «О присвоении В. В. Шейману воинского звания генерал-майора» (руск.)
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 28 ноября 2000 г. № 635 «О присвоении В. В. Шейману классного чина» (руск.)
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ 25 ноября 2004 г. № 578 О ПРИСВОЕНИИ В. В. ШЕЙМАНУ КЛАССНОГО ЧИНА (руск.)
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ 10 ноября 2003 г. № 495 О НАГРАЖДЕНИИ В. В. ШЕЙМАНА И Л. С. МАЛЬЦЕВА (руск.)
- ↑ Указ президента Республики Беларусь 26 мая 1998 г. N 285 г. Минск о награждении В. В. Шеймана орденом Отечества III степени (руск.)
- ↑ Орден нашел владельца (руск.)
- ↑ Гл. фатаграфія