Вільгельм Вунт
Вільгельм Максіміліян Вунт (ням.: Wilhelm Maximilian Wundt; 16 жніўня 1832, Некараў каля Манхайма — 31 жніўня 1920, Гросботэн каля Лейпцыга) — нямецкі псіхолаг, фізіёлаг і філосаф, заснавальнік эксперыментальнай псіхалогіі.
Вільгельм Вунт | |
---|---|
ням.: Wilhelm Wundt | |
Дата нараджэння | 16 жніўня 1832[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 31 жніўня 1920[3][1][…] (88 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Жонка | Sophie Wundt[d] |
Дзеці | Max Wundt[d] і Eleonore Wundt[d] |
Род дзейнасці | філосаф, выкладчык універсітэта, псіхолаг, фізіёлаг, пісьменнік |
Навуковая сфера | фізіялогія, псіхалогія народаў[d] і experimental psychology[d] |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктарская ступень[d] (1856) |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Karl Ewald Hasse[d] і Герман Людвіг Фердынанд Гельмгольц |
Вядомыя вучні | Vitaly Serebrenikov[d], Ferdinand Tönnies[d][5], Уладзімір Міхайлавіч Бехцераў, Франц Боас, Эміль Дзюркгейм, Эдмунд Гусерль, Ludwig Lange[d], Karl Julius Lohnert[d], Браніслаў Маліноўскі, George Herbert Mead[d], Constantin Rădulescu-Motru[d], Эдвард Сэйпір, William Isaac Thomas[d], Ernst Meumann[d][6], Władysław Witwicki[d] і Richard Arwed Pfeifer[d][7] |
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьВывучаў медыцыну ва ўніверсітэтах Цюбінгенскім, Гайдэльбергскім і Берлінскім універсітэтах. Быў вучнем Г. Геймгольца. У 1857 годзе стаў выкладчыкам, а з 1864 — прафесарам Гайдэльбергскага ўніверсітэта. З 1874 года — прафесар філасофіі Цюрыхскага ўніверсітэта; у 1875—1917 — ардынарны прафесар філасофіі Лейпцыгскага ўніверсітэта (у 1889—1890 — яго рэктар). У 1879 годзе заснаваў у Лейпцыгскім універсітэце першую ў свеце лабараторыю эксперыментальнай псіхалогіі, дзе вывучаў час рэакцыі, утварэнне асацыяцый, увагу, пачуцці. У 1883 годзе заснаваў першы ў свеце часопіс па эксперыментальнай псіхалогіі «Філасофскія даследаванні».
Дзейнасць
правіцьПрадметам псіхалогіі разглядаў змест свядомасці.
Стварыў «трохмерную» тэорыю пачуццяў. Ён вылучаў тры часткі эмоцый: задавальненне-незадавальненне, спакой-узрушанасць, напружанасць-разрадка. Кожная элементарная эмоцыя мае спецыфічныя суадносіны гэтых уласцівасцей. Эмоцыі з падобнымі уласцівасцямі могуць аб'ядноўвацца. Акрамя таго, некаторыя сітуацыі нараджаюць цэлыя комплексы больш-менш розных эмоцый.
Зноскі
- ↑ а б Wilhelm Wundt // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Wilhelm Wundt // Internet Philosophy Ontology project Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Вундт Вильгельм // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ а б в www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
- ↑ Meischner-Metge A. (unspecified title) // (untranslated) — Франкфурт-на-Майне: Peter Lang, 2003. — С. 156–166.
- ↑ https://www.e-torredebabel.com/Psicologia/Contemporanea/Wundt-II-4.htm
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.