Вінчэнца Скамоцы

Вінчэнца Скамоцы (Vincenzo Scamozzi; 2 верасня 1548 — 7 жніўня 1616) — апошні выдатны архітэктар італьянскага Рэнесансу, самы таленавіты вучань Паладзіа, які ўвайшоў у гісторыю архітэктуры як «бацька класіцызму».[1] Родам з Вічэнцы.

Вінчэнца Скамоцы
На партрэце пэндзля Веранезэ.
Дата нараджэння	2 верасня 1548
Месца нараджэння	Вічэнца, правінцыя Вічэнца[d], Венета, Італія
Дата смерці	7 жніўня 1616(1616-08-07)[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Венецыя, Венецыянская рэспубліка
Грамадзянства	Венецыянская рэспубліка
Бацька	Giovanni Domenico Scamozzi[d]
Уплыў	Андрэа Паладзіа
Уплыў на	Бальдасарэ Лангена
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Помнік Вінчэнца Скамоцы

Яго першым настаўнікам быў уласны бацька — буйны падрадчык, які знаходзіўся пад уплывам Серліа. Пасля наведвання Рыма ў 1579—1580 гадах. Скамоцы пасяліўся ў Венецыі, дабудоўваючы пачатыя Паладзіа ў родным горадзе будынкі, уключаючы тэатр Алімпіка і вілу Капра. Развіў традыцыі Паладзіа пры будаўніцтве вілы Молін пад Падуяй і тэатра Ганзага ў Саб’янеце.

Скамоцы адным з першых прымяніў бастыённую сістэму ўмацаванняў — пры ўзвядзенні крэпасці Пальманова ля падножжа італьянскіх Альпаў. У 1600 годзе ездзіў ў Францыю; яго альбом замалёвак паўночнай архітэктуры быў апублікаваны толькі ў 1960 годзе. Па-за межамі Італіі ўдзельнічаў у праектаванні Зальцбургскага сабора.

Галоўная праца Скамоцы — «Ідэя ўніверсальнай архітэктуры» — выйшла з друку за год да яго смерці. У гэтай працы архітэктар адстойваў неабходнасць выпрацоўкі адзінай архітэктурнай мовы на аснове асваення дасягненняў антычнасці. Пад уплыў ідэй Паладзіа-Скамоцы падпаў англічанін Ініга Джонс, які наведаў Італію ў тыя гады і з падачы якога паладыянства надоўга стала пануючай тэндэнцыяй у англійскай архітэктуры.

Злева направа: Сан-Лазара-дэі-Мендзіканці, Новыя Пракурацыі ў Венецыі, крэпасць Пальманова, тэатр Ганзага ў Саб'янеце, віла Молін

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вінчэнца Скамоцы