Галава
Галава — частка цела чалавека ці жывёлы, у якой знаходзіцца мозг, органы гледжання, густу, нюху, слыху і рот. Асобная галава ёсць у хрыбетнікаў і ў насякомых.

Альбрэхт Дзюрэр, Галава Апостала
Пярэдняя частка галавы чалавека называецца твар, жывёлы — пыса ,або хмыза. Звычайна галава злучаная з целам шыяй. Шыя дазваляе галаве паварочвацца і трымаць галаве пэўную пазіцыю ў прасторы.
Часці галовыПравіць
Вонкавыя:
- валасы, лоб, скура, вушы
- твар (пыса ў жывёл): вочы, нос, шчокі, рот
- падбародак, шыя
- патыліца
- У жывёл, птушак і насякомых — хобат (хабаток), дзюба, вібрысы, вусікі
Унутраныя:
ТварПравіць
Твар — пярэдняя частка галавы чалавека. Акрамя рук, адзіная максімальна адкрытая частка цела чалавека, незалежна ад месца пражывання.
СкладПравіць
- вокаа
- нос
- шчокі
- рот — губы, зубы, бачныя пры ўсмешцы
- скулы
- падбародак
- лоб
- валасы і іх адсутнасць — вусы, барада, бакенбарды, бровы, вейкі, чубок, залысіны, няголенасць
Марфалогія, антрапаметрыяПравіць
Вядомыя класічныя мастацкія прапорцыі чалавечага твару. Напрыклад, яны згаданы ў Леанарда да Вінчы ў тэксце да Вітрувіянскага чалавека.
АнатоміяПравіць
МімікаПравіць
Твар актыўна ўдзельнічае ў невербальных зносінах (міміка).
Прыклады выразаў твару і грымас: