Ганна Фёдараўна Заслаўская
Ганна Заслаўская (? — 1571/1572) — вялікалітоўская арыстакратка.
| Ганна Фёдараўна Заслаўская | |
|---|---|
| Нараджэнне | не пазней за 1533 |
| Смерць | не раней за 1571 і не пазней за 1572 |
| Род | Заслаўскія[d] |
| Бацька | Фёдар Іванавіч Заслаўскі[d] |
| Маці | Соф’я Андрэеўна Сангушка[d] |
| Муж | каля Ян Юр’евіч Глябовіч[1] і Геранім Сяняўскі[d][1] |
| Дзеці | Ян Янавіч Глябовіч, Дарота з Глябовічаў[d] і Гальшка з Глябовічаў[d] |
| Дзейнасць | арыстакратка |
Біяграфія правіць
З княжацкага роду Заслаўскіх, галіны Гедымінавічаў. Адзінае дзіцё князя Фёдара Заслаўскага, старосты браслаўскага і аршанскага, і Соф’і з Сангушак. У 1537 (паводле іншых звестак, у 1544—1546) выйшла замуж віленскага ваяводу Яна Глябовіча, якому ў пасаг прынесла частку отчыннага Заслаўскага княства з горадам Заслаўем. У шлюбе нарадзіла 4 дзяцей.
У 1549 годзе пасля смерці мужа пераехала ў Заслаўе, дзе займалася адукацыяй і выхаваннем дзяцей. У 1555 годзе апякунства над сынам перайшло да вялікага гетмана літоўскага Мікалая Радзівіла Рудога. У 1560 годзе яна атрымала сінекуру для свайго сына Яна пры двары Фердынанда I, імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі.
У 1565 годзе выйшла замуж за рускага ваяводу Гераніма Сяняўскага. Памерла ў 1571 ці 1572 годзе.
Сям’я правіць
У першым шлюбе з Янам Юр’евічам Глябовічам, ваяводам віленскім, мела сына і трох дачок.
- Ян (каля 1544—1590), ваявода троцкі
- Ганна Альжбета (?— пасля 1590), жонка 1) старосты аршанскага Андрэя Адзінцэвіча; 2) староста слонімскі Міхаіл Геранім Валовіч; 3) Станіслаў Нарбут, ваявода мсціслаўскі
- Барбара, жонка Зыгмунта Вольскага, кашталяна чэрскага
- Дарота, жонка Мікалая Рэя, сына польскага пісьменніка Мікалая Рэя.
У другім шлюбе з Геранімам Сяняўскім, ваяводам рускім, дзяцей не было.
Зноскі
- ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. V, Ziemia połocka i województwo połockie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. Г. Люлевіч — Warszawa: 2018. — С. 237. — ISBN 978-83-65880-49-9
Літаратура правіць
- Заяц Ю. А. Заславль X—XVIII веков (историко-археологический очерк). — Мн.: Наука и техника, 1987;