Ганна Якаўлеўна Пятрова

Ганна Якаўлеўна Пятрова, пры нараджэнні Вараб’ёва (2 (14).2.1817, Санкт-Пецярбург — 13 (26).4.1901, там жа) — руская спявачка (кантральта). Вучылася ў Пецярбургскім тэатральным вучылішчы, спачатку ў балетным класе, затым у класе спеваў П. Сапіенца. Пазней брала ўрокі ў М. І. Глінкі. З 1832 года харыстка, у 1835-47 гадах салістка Пецярбургскага опернага тэатра. Была першай выканаўцай партыі Вані і Ратміра («Іван Сусанін», 1836, і «Руслан і Людміла», 1842, Глінкі). Яе голас, вялікую музычнасць, сцэнічнае абаянне высока цаніў Глінка (напісаў для яе ў 1837 сцэну Вані «Ля манастыра»). Разам з мужам В. А. Пятровым спрыяла сцвярджэнню рэалістычнага мастацтва на рускай опернай сцэне. Напісала ўспаміны пра Глінку.

Ганна Якаўлеўна Пятрова
руск.: Анна Яковлевна Воробьёва
Род дзейнасці оперная спявачка
Дата нараджэння 14 лютага 1817(1817-02-14)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 26 красавіка 1901(1901-04-26)[1] (84 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Муж Восіп Апанасавіч Пятроў

Зноскі

Літаратура правіць

  • Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1 (руск.)