Мінск (гасцініца)
«Мінск» — гасцініца ў Мінску, размешчаная на паўночна-ўсходнім баку плошчы Незалежнасці, па адрасе праспект Незалежнасці, 11.
| Славутасць | |
| Мінск | |
| |
| 53°53′47,94″ пн. ш. 27°33′01,15″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
|---|---|
| Месцазнаходжанне | |
| Архітэктурны стыль | Сталінская архітэктура |
| Архітэктар | Г. Баданаў, прыбудова - Г. Сысоеў. Дз. Кудраўцаў, С. Мусінскі |
| Дата пабудовы | 1958 год |
| Статус |  Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 713Г000160
|
ГісторыяПравіць
У пачатку ХХ стагоддзя на месцы гасцініцы «Мінск» знаходзіліяся невялікі дом Шапіра (рог Захар’еўскай і Каломенскай вуліц, 37/5), у якім размяшчалася гасцініца «Нова-Берлін» (архітэктар Курвуазье) на 9 нумароў, якая належалая некаму Гордану[1], і дом Пераца з майстэрняй і крамай абутку М. Я. Фрыдлянда, які скупляў рамесныя вырабы збяднелых шаўцоў[2].
Гасцініца «Мінск» пабудавана ў 1958 г. (архіт. Г. Баданаў) з цэглы. Будынак размяшчаўся на праспекце і плошчы імя Леніна, меў 6 паверхаў і 265 нумароў на 447 месцаў. Гасцінічны комплекс быў адным з найбольш добраўпарадкаваных і камфартабельных устаноў падобнага тыпу, паколькі ў кожным нумары быў прадугледжаны поўны санвузел, тэлефон, тэлевізар, у будынку знаходзіліся рэстаран, кафэ, кругласутачны буфет[1].
Другі корпус быў пабудаваны і пачаў функцыянаваць у 1969 годзе, меў 7 паверхаў (адзін тэхнічны) і 105 нумароў на 324 месцы. Ва ўсіх нумарах — тэлефон, тэлевізар, поўны санвузел (акрамя пяці нумароў). На шостым паверсе размяшчаўся рэстаран, на першым — кафэ, на чатырох паверхах — буфеты[1]. У 1991 годзе была праведзена рэканструкцыя нумароў корпуса № 1[1].
У 1995 годзе гасцінічны комплекс «Мінск» увайшоў у структуру Упраўлення справамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, а ў 2001 годзе быў унесены ў дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь[1].
У сакавіку 2001 года пачалася рэканструкцыя гасцінічнага комплексу «Мінск», якая доўжылася да снежня 2002 года. 18 снежня 2002 года камітэт стандартызацыі, метралогіі і сертыфікацыі пры Савеце міністраў Рэспублікі Беларусь сумесна з Міністэрствам спорту і турызму прысвоілі гасцініцы катэгорыю «4 зоркі»[1].
20 снежня 2002 года адбылося афіцыйнае адкрыццё гатэля пасля рэканструкцыі з удзелам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Аляксандра Лукашэнкі[1].
АрхітэктураПравіць
Уяўляе сабой шасціпавярховы Г-падобны ў плане будынак. Фасады вырашаны ў простых лаканічных формах. Пластычную выразнасць надаюць лоджыі на 5—6-м паверхах. Уваход вылучаны асіметрычна размешчаным арачным парталам на вышыню 1—3-га паверхаў, дэкарыраваным архівольтам. Будынак пастаўлены на масіўным гранітным цокалі, сцены завершаны карнізам спрошчанага профілю. На 3—6-м паверхах размешчаны жылыя нумары на 1—2 месцы, на 1-м і 2-м — вестыбюль з прасторным холам, рэстаран, кафэ, службовыя і дапаможныя памяшканні.
.jpg)
У 1969 г. прыбудаваны дадатковы шасціпавярховы Г-падобны ў плане корпус (архіт. Г. Сысоеў. Дз. Кудраўцаў, С. Мусінскі). Кампазіцыя фасадаў заснавана на чляненні гарызантальных і вертыкальных жалезабетонных рэбраў, галоўны ўваход вылучаны вынасным казырком.
У скверы перад будынкам гасцініцы ў 1977 г. з боку вуліцы Свярдлова пабудаваны фантан «Юнацтва».
Зноскі
ЛітаратураПравіць
- 158б // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Мінск / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэдкал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш.— Мн.: БелСЭ, 1988.— 333 с.: іл. ISBN 5-85700-006-8.