Гемаглабін
Гемаглабін (ад стар.-грэч.: αἷμα — кроў і лац.: globus — шар) — складаны жалезазмяшчальны бялок кроваўтрымальных жывёл, здольны абарачальна звязвацца з кіслародам, забяспечваючы яго перанос у тканкі. У хрыбетных жывёл змяшчаецца ў эрытрацытах, у большасці бесхрыбетных раствораны ў плазме крыві (эрытракруарын ) і можа прысутнічаць у іншых тканках.
Гемаглабін | |
---|---|
![]() | |
Хімічная формула | C₂₉₅₂H₄₆₆₄O₈₁₂₅S₈Fe₄₃₂₁ |
Узаемадзейнічае з | кісларод |
![]() |

Галоўная функцыя гемаглабіну заключаецца ў пераносе дыхальных газаў. У чалавека ў капілярах лёгкіх ва ўмовах лішку кіслароду апошні злучаецца з гемаглабінам.
Гл. таксама
правіцьГемаглабін на Вікісховішчы |