Генадзь Уладзіміравіч Банкевіч
Гена́дзь Уладзіміравіч Банке́віч (15 мая 1930, Вялікая Каўпеніца, Навагрудскае ваяводства — 6 ліпеня 2007, Мінск) — вайсковец, грамадскі дзеяч Беларусі.
| Генадзь Уладзіміравіч Банкевіч | |
|---|---|
| Род дзейнасці | ваенны, грамадскі дзеяч |
| Дата нараджэння | 15 мая 1930 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 6 ліпеня 2007 (77 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Уладзімір Банкевіч |
| Жонка | Марыя Банкевіч |
| Дзеці | 2 дачкі: Галіна Падлеская і Аліна |
| Альма-матар | |
| Партыя | |
| Член у | |
.svg){kind=small}
Член Сойма Беларускага народнага фронту «Адраджэньне» (1989—2007) і Рады Таварыства беларускай мовы (2001—2007). Сузаснавальнік Беларускага згуртавання вайскоўцаў, якое ўзнікла ў адказ на Жнівеньскі путч 1991 года ў Маскве. Падпалкоўнік.
Біяграфія правіць
У другой палове 1930-х гадоў навучаўся ў польскамоўнай школе, але выхоўваўся на беларускіх кніжках і вершах. Быў школьным сябрам бацькі паэта Міхала Уладзіміравіча Анемпадыстава[1]. Пасля Другой сусветнай вайны паступіў у Ваенна-паветраную інжынерную акадэмію імя Жукоўскага ў Маскве (РСФСР). Пасля сканчэння ВНУ звыш 30 гадоў працаваў інжынерам ракетных войскаў Савецкай арміі ва Усходняй Германіі і Расіі. Выйшаў на пенсію ў званні падпалкоўніка.
У 1989 годзе ўступіў у Беларускі народны фронт «Адраджэньне» пры яго заснаванні і абраўся сябрам яго Сойма, у склад якога штораз перавыбіраўся. 28 верасня 1989 года быў абраны намеснікам старшыні Фрунзенскай раённай арганізацыі Таварыства беларускай мовы ў Мінску[2]. 20 жніўня 1991 года стаў сузаснавальнікам Беларускага згуртавання вайскоўцаў, якое ўзнікла ў адказ на Жнівеньскі путч у Маскве[3]. 8 верасня 1992 года на Дзень беларускай ваеннай славы ўдзельнічаў у прыняцці прысягі 3000-мі ваенных на вернасць Беларусі на плошчы Незалежнасці ў Мінску[4].
У 1993 годзе ўступіў у Партыю Беларускага народнага фронту. Ладзіў многія талокі ў Курапатах[5]. Кіраваў дружынай Беларускага народнага фронту лікам звыш 1000 чалавек, якая ахоўвала вулічныя шэсці ад правакатараў гвалту[6]. Таксама штогод ладзіў Чарнобыльскі шлях, Дзень Герояў у гонар Слуцкага збройнага чыну і крыжовы шлях у Чэрвені[7]. 20 чэрвеня 1999 года быў абраны старшынёй Мінскай абласной арганізацыі ТБМ[8]. 20 мая 2001 года на 7-м з’ездзе ТБМ абраўся сябрам яго Рады, у склад якой перавыбіраўся на 8-м і 9-м з’ездах 12 кастрычніка 2003 года і 30 кастрычніка 2005 года[9].
Зноскі
- ↑ Міхал Анемпадыстаў. Светлай памяці: Генадзь Банкевіч. Газета «Наша ніва» (11 ліпеня 2007). Праверана 5 кастрычніка 2020.
- ↑ Арганізацыя Фрунзенскага раёна Мінска. Таварыства беларускай мовы (22 лістапада 2013). Праверана 5 кастрычніка 2020.(недаступная спасылка)
- ↑ Алесь Станкевіч. Стварэнне БЗВ не было спантанным ці вымушаным. Газета «Новы час» (12 кастрычніка 2017). Праверана 5 кастрычніка 2020.
- ↑ Сяргей Навумчык. «Прысягаю на вернасць Рэспубліцы Беларусь» // Дзевяноста другі / рэд. Аляксандр Лукашук, маст. Генадзь Мацур. — Радыё «Свабода», 2017. — С. 278. — 388 с. — (Бібліятэка Свабоды. XXI стагоддзе). — ISBN 978-0-929849-85-0.
- ↑ Валянціна Аксак. Вянок памяці: Генадзь Банкевіч. Радыё «Свабода» (12 ліпеня 2007). Праверана 5 кастрычніка 2020.
- ↑ Зянон Пазняк. Акупацыйны антынацыянальны рэжым. Партал «Беларуская Салідарнасць» (5 кастрычніка 2020). Праверана 5 кастрычніка 2020.
- ↑ Аляксандра Дынько. «Страшна вяртацца ў Беларусь». Радыё «Свабода» (5 красавіка 2011). Праверана 5 кастрычніка 2020.
- ↑ Мінская абласная арганізацыя. Таварыства беларускай мовы (22 студзеня 2014). Праверана 5 кастрычніка 2020.(недаступная спасылка)
- ↑ Станіслаў Суднік, Таццяна Вабішчэвіч. Летапіс дзейнасці «Таварыства беларускай мовы імя Францыска Скарыны». 1989-2009 / рэд. Алег Трусаў. — Ліда: Наша слова, 2009. — С. 62, 85, 106. — 164 с. — 299 экз. Архівавана 8 кастрычніка 2020.