Георгій Мікалаевіч Данелія
Георгій Мікалаевіч Данелія (груз. გიორგი დანელია, 25 жніўня 1930, Тбілісі — 4 красавіка 2019, Масква) — грузінскі і расійскі акцёр, кінарэжысёр і сцэнарыст. Народны артыст СССР (1989). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1978), Дзяржаўнай прэміі РСФСР імя братоў Васільевых (1981), Дзяржаўнай прэміі Расіі (1996). Творчасці рэжысёра ўласцівыя мяккі гумар, лірызм, паэтычнасць.
| Георгій Данелія | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| გიორგი დანელია | |||||||||||||
 Фатаграфія 27 жніўня 2010 года | |||||||||||||
| Імя пры нараджэнні | Георгій Мікалаевіч Данелія | ||||||||||||
| Дата нараджэння | 25 жніўня 1930[1] | ||||||||||||
| Месца нараджэння | |||||||||||||
| Дата смерці | 4 красавіка 2019 | ||||||||||||
| Месца смерці | Масква | ||||||||||||
| Месца пахавання | |||||||||||||
| Грамадзянства |
 СССР Расія |
||||||||||||
| Маці | Мэры Анджапарыдзэ[d] | ||||||||||||
| Жонка | Любоў Сяргееўна Сакалова | ||||||||||||
| Адукацыя | |||||||||||||
| Месца працы | |||||||||||||
| Прафесія | кінарэжысёр, сцэнарыст, акцёр, публіцыст | ||||||||||||
| Кар’ера | 1958 — 2019 | ||||||||||||
| Кірунак | кінакамедыя[d] і трагікамедыя | ||||||||||||
| Узнагароды |
|
||||||||||||
| IMDb | ID 0199381 | ||||||||||||
 Георгій Данелія на ВікіСховішчы | |||||||||||||
БіяграфіяПравіць
У 1955 годзе скончыў Маскоўскі архітэктурны інстытут, у 1954—1955 гадах працаваў архітэктарам у Інстытуце праектавання гарадоў. Цікавіўся кіно, здымаўся ў масоўках і ў 1956 годзе паступіў на Вышэйшыя рэжысёрскія курсы (майстэрня Міхаіла Калатозава), якія скончыў у 1959 годзе.
З 1959 года — рэжысёр-пастаноўшчык «Масфільма». У 1965—1969 гадах — мастацкі кіраўнік «Эксперыментальнага творчага аб’яднання» пры «Масфільме», у 1975—1987 — мастацкі кіраўнік «Эксперыментальнага аб’яднання камедыйных і музычных фільмаў». З 1987 года — прэзідэнт і мастацкі кіраўнік кінастудыі «Рытм» кінаканцэрна «Масфільм».
ТворчасцьПравіць
Дэбютаваў фільмам «Сярожа» (1960, разам з І. Таланкіным). Здымае псіхалагічныя драмы («Шлях да прычала», 1962), лірычныя («Я крочу па Маскве», 1964; «Міміно», 1970), сатырычныя («Трыццаць тры», 1966), фантастычныя камедыі («Кін-дза-дза!», 1987) і трагікамедыі («Не бядуй», 1969; «Афоня», 1975; «Асенні марафон», 1979; «Слёзы капалі», 1983; «Пашпарт», 1990), для якіх характэрны ўвага да сацыяльнай прыроды з’яў і ўчынкаў, спачувальная інтанацыя ў адносінах да герояў.
БібліяграфіяПравіць
- Георгий Данелия. Безбилетный пассажир. — М.: Эксмо, 2016. — 480 с. — ISBN 978-5-699-79183-5.
- Георгий Данелия. Тостуемый пьет до дна. — М.: Эксмо, 2015. — 416 с. — ISBN 978-5-699-79204-7.
- Георгий Данелия. Кот ушел, а улыбка осталась. — М.: Эксмо, 2016. — 416 с. — ISBN 978-5-699-78929-0.
Сям’яПравіць
Жонка — Галіна Іванаўна Юркова-Данелія.
Зноскі
- ↑ Данелия Георгий Николаевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ Данелия Георгий Николаевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ (unspecified title) Праверана 5 ліпеня 2019.
ЛітаратураПравіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 6: Дадаізм — Застава. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6), ISBN 985-11-0035-8.
СпасылкіПравіць
- Георгій Данелія на сайце «Internet Movie Database» (англ.)