Геранім Крышпін-Кіршэнштэйн
Геранім Крышпін-Кіршэнштэйн (каля 1622 — пасля 5 снежня 1681) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Геранім Крышпін-Кіршэнштэйн | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
Папярэднік | Вінцэнт Гасеўскі | ||||||
Пераемнік | Бенядзікт Павел Сапега | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Андрэй Францішак Катовіч | ||||||
Пераемнік | Рыгор Казімір Падбярэзскі[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | 1622 | ||||||
Смерць | 1681 ці 1683 | ||||||
Род | Крышпіны-Кіршэнштэйны[d] | ||||||
Бацька | Крышпін Кіршэнштэйн[d] | ||||||
Маці | Ганна з Шэметаў[d] | ||||||
Жонка | Ганна з Млоцкіх[d][1] | ||||||
Дзеці | Андрэй Казімір Крышпін-Кіршэнштэйн, Марцін Міхал Крышпін-Кіршэнштэйн, Ян Геранім Крышпін-Кіршэнштэйн, Міхал Антоні Крышпін-Кіршэнштэйн, Апалонія з Крышпін-Кіршэнштэйнаў[d] і Барбара з Крышпін-Кіршэнштэйнаў[d] |
Біяграфія
правіцьСын каралеўскага двараніна Крышпіна (або Крыштафа) Кіршэнштэйна, і Ганны Шэмет, дачкі смаленскага кашталяна Вацлава Шэмета.
Дваранін Уладзіслава IV, цівун паюрскі з 1639, маршалак ковенскі з 1656, вялікі кухмістр літоўскі ў 1658—1663, вялікі падскарбі літоўскі ў 1663—1676; быў таксама старостам шарашоўскім.
Як гусарскі ротмістр удзельнічаў у баях з казакамі. У вайну Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 камандаваў паспалітым рушаннем Жамойці. Пад камандаваннем Януша Радзівіла ўдзельнічаў у баях за Магілёў у 1655.
Выступаў супраць Кейданскага дагавора 1655 і быў зняволены шведамі. Пасля ваяваў за вызваленне Жамойці ад шведаў.
Сям’я
правіцьЯго жонкай была Ганна Млоцкая, дачка аршанскага старосты Андрэя Млоцкага.
Пакінуў сыноў Міхала Антонія, Марціна Міхала, Францішка Казіміра, Андрэя Казіміра і Яна Гераніма.
Зноскі
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 237.
Літаратура
правіць- Пазднякоў В. Крышпіны-Кіршэнштэйны // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 156-157. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.