Геранім Януш Сангушка
(1743—1812) ваявода валынскі
Геранім Януш Сангушка (4 сакавіка 1743 — 4 верасня 1812) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.
Геранім Януш Сангушка | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
![]() Пагоня Літоўская[d] | |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Юзаф Канты Асалінскі[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Міхал Геранім Радзівіл | ||||||
Пераемнік | Аляксандр Мацей Асалінскі[d] | ||||||
Нараджэнне |
4 сакавіка 1743[1] |
||||||
Смерць |
18 снежня 1812 (69 гадоў) ці 4 верасня 1812[2] (69 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Сангушкі | ||||||
Бацька | Павел Караль Сангушка | ||||||
Маці | Барбара з Дунінаў[d] | ||||||
Жонка | Цэцылія Уршуля з Патоцкіх[d] і Ганна Тэафілія з Сапегаў[d][3] | ||||||
Дзеці | Яўстахій Эразм Сангушка | ||||||
Член у | |||||||
Званне | генерал-паручнік[d][4] і ротмістр | ||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Біяграфічныя звесткі
правіцьСын Паўла Караля Сангушкі. Генерал-паручнік літоўскага войска (1775), мечнік вялікі літоўскі ў 1775 годзе, ваявода валынскі з 1775 года. Выступаў супраць Канстытуцыі 3 мая (1791). Далучыўся да Таргавіцкай канфедэрацыі і атрымаў чын генерал-паручніка расійскай арміі (1793). Удзельнічаў у паўстанні 1794 года, у Гродне прыняў камандаванне над войскам Вялікага Княства Літоўскага і прывёў яго на абарону Варшавы.
Зноскі
- ↑ Hieronim Janusz Sanguszko // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
- ↑ а б в Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII wieku: spisy / пад рэд. М. Вольскі — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 2007. — С. 153–154. — 188 с. — ISBN 978-83-85213-51-2
- ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 75. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ Urzędnicy Dawnej Rzeczypospolitej XII—XVIII wieku, Spisy, t. XI, Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV—XVIII wieku: Spisy / пад рэд. А. Гансяроўскі — Курнік: 1994. — С. 100. — ISBN 83-85213-17-1
Літаратура
правіць- Сангушкі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).