Гідраксіды

Гідраксіды (гідравокісы) — злучэнні аксідаў хімічных элементаў з вадой. Вядомыя гідраксіды амаль усіх хімічных элементаў; некаторыя з іх сустракаюцца ў прыродзе ў выглядзе мінералаў. Гідраксіды шчолачных металаў завуцца шчолачамі.

Гідраксіды шчолачных металаў, напрыклад гідраксід натрыю і калію, добра раствараюцца ў вадзе. Гідраксіды шчолачназямельных металаў, напрыклад гідраксід кальцыю (гашаная вапна) Ca(OH)₂ ужо відавочна менш раствараюцца, а большасць іншых гідраксідаў металаў практычна не раствараецца ў вадзе.

Класіфікацыя

У залежнасці ад таго, ці з’яўляецца адпаведны гідраксід асноўным, кіслотным або амфатэрным, адпаведна адрозніваюць:

• асноўныя гідраксіды (асновы) — гідраксіды, якія праяўляюць асноўныя ўласцівасці (напрыклад, гідраксід кальцыю Ca(OH)₂, гідраксід калію KOH, гідраксід натрыю NaOH і інш.);
• кіслотныя гідраксіды (кіслародазмяшчальныя кіслоты) — гідраксіды, якія праяўляюць кіслотныя ўласцівасці (напрыклад, азотная кіслата HNO₃, серная кіслата H₂SO₄, сярністая кіслата H₂SO₃ і інш.)
• амфатэрныя гідраксіды, якія праяўляюць у залежнасці ад умоў або асноўныя, або кіслотныя ўласцівасці (напрыклад, гідраксід алюмінію Al(OH)₃, гідраксід цынку Zn(OH)₂).

Тэрмін «гідраксіды» часта ўжываюць толькі ў стаўленні да асноўных і амфатэрным гідраксідаў.

Адрозніваюць мета- і орта-гідраксіды.