Дайдзё тэна[2] (яп.: 太上天皇, だいじょうてんのう / だじょうてんのう дайдзё:-тэна: / дадзё:-тэна:, літ. імператар, саступіўшы трон; адрокшыся імператар; былы імператар) — тытул Імператара Японіі, які адрокся ад трона і выйшаў у адстаўку. Скарочаная назва: (яп.: 上皇, じょうこう дзё:ко:). Часта перакладаецца на еўрапейскія мовы як экс-імператар або імператар на спакоі.

Дайдзё тэна
Пасаду займае
Акіхіта
Афіцыйная рэзідэнцыя Sentō Imperial Palace[d]
Эмблема Дайдзё тэна — 16-пялёсткавыя хрызантэма на бледна-чырвоным фоне[1].

Гісторыя правіць

Тытул дайдзе тэна мае кітайскае паходжанне. Кітайскі Сын Неба, які сышоў у адстаўку са свайго паста, называўся тайшан-хуан — «Вярхоўны гаспадар»[3] або тайшан-хуандзі — «Вярхоўны імператар»[4].

У Японіі тытул дайдзё тэна ўпершыню быў выкарыстаны ў VII стагоддзі падчас праўлення Імператрыцы Суйко. З тых часоў яго атрымалі 62 чалавекі.

У сярэднявечных японскіх крыніцах дайдзе тэнно часта называлі Імператарам-пустэльнікам (яп.: 院, いん ін). Гэта назва паходзіць ад японскай назвы сядзібы, дзе адстаўны манарх жыў са сваёй прыслугай, стаўшы ў баку ад вялікай палітыкі. Дайдзё тэна працягвалі называць «пустэльікамі» нават пасля 1086 года, калі экс-Імператар Сіракава парушыў традыцыю і стаў актыўна ўмешвацца ў дзяржаўныя справы з мэтай аслабіць прыдворную арыстакратыю і ўзмацніць кантроль Імператарскага дома над краінай. Умяшанне дайдзе тэна ў палітыку працягвалася да 1840 года і атрымала ў японскай гістарыяграфіі назву «праўленне Імператараў-пустэльнікаў» — інсэй. Звычайна адстаўныя Імператары станавіліся будыйскімі манахамі і называліся Імператарамі-манахамі (яп.: 法皇, ほうおう хо:о:).

Апошнім дайдзё тэна быў Імператар Какаку, які перадаў свой пост Імператара ў 1817 годзе свайму пераемніку. У сярэдзіне XIX стагоддзя тытул дайдзё тэна быў скасаваны. У XXI стагоддзі тытул быў адноўлены ў парадку выключэння для імператара Акіхіта.[5]

Сінонімы тытула правіць

Кандзи Транскрыпцыя Пераклад
下居帝 Орыі-але-мікада Адстаўны Імператар
Ян Імператар-пустэльнік
法皇 Хо: аб: Імператар-манах
仙洞 Сэнт: Імператар-пячорнік

Гл. таксама правіць

Зноскі

  1. Бледна-чырвоны колер быў колерам верхняй вопраткі, якую меў права насіць толькі Дайдзё тэна. Выкарыстанне гэтага колера падданымі было строга забаронена.
  2. А. Н. Мещеряков. Японский тэнно и русский царь. Элементная база.
  3. кіт. спр. 太上皇, піньінь tàishàng-huáng
  4. кіт. спр. 太上皇帝, піньінь tàishàng-huángdì
  5. Император Японии после отречения получит особый средневековый титул — СЕГОДНЯ

Літаратура правіць

  • Дайдзё тэна // Дайдзё тэна // 日本大百科全書 : 全26冊. — 2版. — 東京 : 小学館, 1994—1997. : [яп.] = Ниппон дайхякка дзэнсё : 26巻. — 2-е изд. — Токио : Сёгакукан, 1994—1997.

Спасылкі правіць