Далёкая Іспанія (лац.: Hispania Ulterior) — правінцыя Рымскай рэспублікі на Пірэнейскім паўвостраве, якая займала тэрыторыю сучаснай Андалузіі, даліны Гвадалквівіра і Галісіі ў Іспаніі і Партугаліі.

Падзел Іспаніі на Блізкую і Далёкую ў 197 да н.э..
Іспанія пасля рэформы Цэзара Аўгуста ў 27 да н.э.

Большую частку Другой Пунічнай вайны Іспанія знаходзіцца пад уладай карфагенян. Неўзабаве рымляне адваявалі іх уладанні. У выніку рэформаў Аўгуста пасля канчатковага заваявання Пірэнейскага паўвострава рымлянамі, якое скончылася Кантабрыйскай вайной, Далёкая Іспанія была разбіта на правінцыі Лузітанія і Бетыка, а частка яе тэрыторыі, якая прыкладна супадае з сучаснай Галісіяй адышла да правінцыі Тараконская Іспанія. Правінцыя была пад уладай прэтара. Рымскія імператары Траян, Адрыян і Феадосій I Вялікі нарадзіліся ў Іспаніі. Пры Ганорыі Іспанію захапілі вестготы.

Глядзі таксама правіць

Літаратура правіць

  • Tilmann Bechert u. a. (Hrsg.): Orbis Provinciarum. Die Provinzen des römischen Reiches. Einführung und Überblick. von Zabern, Mainz 1999, ISBN 3-8053-2399-9, S 65-71.
  • Walter Trillmich und Annette Nünnerich-Asmus (Hrsg.): Hispania Antiqua — Denkmäler der Römerzeit. von Zabern, Mainz 1993, ISBN 3-8053-1547-3