Даміцыян
Ціт Флавій Даміцыян (лац.: Titus Flavius Domitianus; 24 кастрычніка 51, Рым — 18 верасня 96) — рымскі імператар (81—96).
| Даміцыян | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| лац.: Titus Flavius Domitianus | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Ціт | ||||||
| Пераемнік | Нерва | ||||||
| Нараджэнне |
24 кастрычніка 51[1] |
||||||
| Смерць |
18 верасня 96[1][2][…] (44 гады) |
||||||
| Род | Флавіі і Flavii Sabini[d] | ||||||
| Імя пры нараджэнні | лац.: Titus Flavius Domitianus | ||||||
| Бацька | Веспасіян[3][1] | ||||||
| Маці | Флавія Даміцылла Старэйшая[d][4] | ||||||
| Жонка | Даміцыя Лангіна[d][4][5] | ||||||
| Дзеці | Ціт Флавій Цэзар[d], Flavia[d], Vespasian the Younger[d] і Domitian the Younger[d] | ||||||
| Веравызнанне | старажытнарымская рэлігія | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Апошні з дынастыі Флавіяў, малодшы сын Веспасіяна. У 83 перамог герм. племя хетаў, арганізаваў будаўніцтва лімеса (сістэма пагранічных умацаванняў), заснаваў правінцыі Ніжняя і Верхняя Германія. У 85—92 вёў барацьбу на Дунаі супраць цара дакаў Дэцэбала, у 89 вымушаны быў заключыць мір, паводяе якога рымляне абавязваліся выплачваць дакам штогоднюю даніну. Праводзіў самадзяржаўную палітыку, абмяжоўваў уплыў сената, абапіраўся на саслоўе коннікаў і войска, загадаў называць сябе «гаспадаром і богам», што выклікала апазідыю сената. Забіты ў выніку змовы і пракляты сенатам.
Біяграфія Даміцыяна выкладзена Светоніем.
Гл. таксама
правіцьЗноскі
- ↑ а б в Любкер Ф. Domitianus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 427.
- ↑ М. К. Домициан // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. Xа. — С. 960.
- ↑ Domitian // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 8. — P. 405.
- ↑ а б Любкер Ф. Domitii // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 427–429.
- ↑ Домиция Лонгина // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. XI. — С. 1.