Дзмітрый Гаўрылавіч Булгакоўскі
Дзмітрый Гаўрылавіч Булгакоўскі (12 верасня 1843, Ялец, Арлоўская губерня — пасля 1918) — рускі празаік, гісторык і фалькларыст, праваслаўны святар. Жонка Д. Булгакоўскага, Вольга Васілеўна, была роднай сястрой беларускага святара, дырыжора і кампазітара Уладзіміра Тэраўскага[1].
Дзмітрый Гаўрылавіч Булгакоўскі | |
---|---|
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 12 верасня 1843 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 1918 |
Грамадзянства | |
Бацька | Гаўрыла |
Маці | Кацярына |
Жонка | Вольга Васілеўна |
Альма-матар | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, гісторык, фалькларыст, святар |
Мова твораў | руская |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў горадзе Ялец Арлоўскай губерні ў сям’і псаломшчыка мясцовай Прадцечанская царквы , Гаўрыіла і Кацярыны Булгакоўскіх. Некаторы час навучаўся ў Арлоўскай духоўнай семінарыі , але пасля смерці бацькі быў вымушаны кінуць вучобу[1]. Праз некаторы час быў запрошаны ў якасці настаўніка ў Мінскую губерню, адкуль праз год дзякуючы асабістай дапамозе архіепіскапа Міхаіла (Галубовіча) трапіў на вучобу ў Мінскую духоўную семінарыю, якую паспяхова скончыў у 1869 годзе[1].
Першым месцам служэння святара Дзімітрыя стала Успенская царква вёскі Морач Мазырскага павета, аднак менш чым праз год ён быў пераведзены ў Пінск, дзе служыў пры Феадораўскім саборы і адначасова працаваў выкладчыкам Пінскага духоўнага вучылішча[1].
15 лютага 1874 года айцец Дзімітрый быў пераведзены пробашчам у Купяціцкую царкву Пінскага павета. У гэты час ён ужо пачаў публікавацца ў перыядычных выданнях[1].
У канцы 1875 айцец Дзімітрый быў пераведзены другім святаром у Васкрасенскі сабор горада Барысава і прызначаны настаўнікам закону павятовага вучылішча. У верасні таго ж года айцец Дзімітрый перавёўся ў Літоўскую епархію, аднак неўзабаве вярнуўся на ранейшае месца ў Барысаўскі сабор. 3 жніўня 1876 года ён быў перамешчаны на месца настаўніка закону Свіслацкай настаўніцкай гімназіі ў Гродзенскую губерню[1].
Стаяў ля вытокаў народнага руху за цвярозасць у Гродзенскай губерні ў 1889—1914. Будучы святаром у Свіслачы, а затым у Ваўкавыску, ён адначасова выконваў абавязкі настаўніка закона, выкладчыка рускай і царкоўнаславянскай моў у Свіслацкай настаўніцкай семінарыі і ў Ваўкавыскім павятовым вучылішчы. Сур’ёзныя заняткі Булгакоўскага, зносіны з простым народам зрабілі яго імя папулярным на Гарадзеншчыне.
З 1898 года жыў у Пецярбургу як вольны святар. Тут актыўна ўключыўся ва ўсерасійскі рух за цвярозасць. Быў адным з арганізатараў «Санкт-Пецярбургскага папячыцельства аб народнай цвярозасці».
У 1900 на Парыжскай сусветнай выстаўцы яго ўзнагародзілі срэбным медалём за літаратурна-мастацкі альбом «Эхо. Пьянство и его последствия». Па праблеме алкагалізацыі ім было апублікавана некалькі кніг, у тым ліку «На помощь», «Вино на Руси», «Как я перестал пить», «Горькая правда о пьянстве», «Как отказаться от спиртных напитков» і іншыя.
Доўгі час выдаваў часопіс «Всероссийский вестник трезвости».
Па некаторых дадзеных у 1902 годзе склаў з сябе святы сан[1].
Лёс пасля 1918 года невядомы[1].
Галоўныя працы
правіць- «Пинчуки», этнографический сборник;
- «Эхо. Пьянство и его последствия», иллюстрированный альбом;
- «Близнецы» (роман, СПб., 1903);
- «Из загробного мира. Явления умерших от глубокой древности до наших дней» (2 выд.);
- «Нижегородские легенды» (2 выд., 1896);
- «Как отстать от вина»? (выд. 7, СПб., 1903);
- «Что такое пьянство и как избавиться от него» (выд. 6, СПб., 1901);
- «Роль православного духовенства в борьбе с народным пьянством» (СПб., 1900).
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё ж Дмитрий Гаврилович Булгаковский Архівавана 9 мая 2013. (руск.)
Літаратура
правіць- Гурскі А. І. Булгако́ўскі Дзмітрый Гаўрылавіч // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. . — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 92—93. — 575 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-014-9.
- Гурскі А. І. Булгако́ўскі Дзмітрый Гаўрылавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 330. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- Бандарчык В. К. Булгако́ўскі Дзмітрый Гаўрылавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — С. 124. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
- Черепица, В. Н. Не потерять связующую нить : История Гродненщины ХIХ-ХХ столетий в событиях и лицах (исследования, документы, комментарии) Архівавана 11 студзеня 2012. / В. Н. Черепица. — Гродно : ГрГУ, 2003. — С. 190—191. — 420 c.
- Черепица, В. Н. Дай нам руку в непогоду" : Деятели русской культуры ХIХ — начало ХХ веков на Гродненщине / В. Н. Черепица. — Гродно, ГрГУ, 1997. — С. 65—71.
- «Гродзенскія губернскія ведамасці», 18 октября 1889 г. — С. 2—3.
- Ільін, А. «Хрэн табе ў вочы!»: дык хто ж напісаў «Пінскую шляхту»? // Наша гісторыя, № 1, 2019. — С. 41—45. — ISBN 2617—2305
Спасылкі
правіць- Дмитрий Гаврилович Булгаковский Архівавана 5 чэрвеня 2014. (руск.)