Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў

Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў (руск.: Дми́трий Серге́евич Лихачёв; 28 лістапада 1906, Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя — 30 верасня 1999, Санкт-Пецярбург, Расійская Федэрацыя) — савецкі і расійскі філолаг, літаратуразнавец, гісторык культуры, акадэмік РАН (да 1991 — АН СССР). Мае негалосны тытул «сумлення нацыі».

Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў
руск.: Дмитрий Сергеевич Лихачёв
Дата нараджэння	15 (28) лістапада 1906
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	30 верасня 1999(1999-09-30) (92 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расія
Месца пахавання	Камароўскія пасялковыя могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР  Расія
Дзеці	Вера Дзмітрыеўна Ліхачова[d]
Род дзейнасці	мовазнавец, гісторык, перакладчык, гісторык літаратуры, пісьменнік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філалогія, культуралогія, гісторыя мастацтваў[d], мовазнаўства і мастацтвазнаўства
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт Пушкінскі Дом[d]
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук (1947)
Навуковае званне	Prof.[d] акадэмік АН СССР[d] акадэмік РАН[d]
Альма-матар	Гімназія Імператарскага Чалавекалюбнага таварыства[d] (1916) Karl May School[d] (1920) Школа № 47 імя Д. С. Ліхачова[d] (1923) ЛДУ (1928)
Навуковы кіраўнік	Dmitry Abramovich[d] і Varvara Adrionova-Peretz[d]
Вядомыя вучні	Yevgeny Vodolazkin[d], Sergey Azbelev[d], Yury Begunov[d], Rufina Dmitrieva[d], Q109485620?, Gleb Markelov[d], Lidia Sazonova[d], Boris Sapunov[d], Igor Pawlowitsch Smirnow[d] і Oleg Tvorogov[d]
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР Брытанская акадэмія Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Сербская акадэмія навук і мастацтваў[d]
Прэміі
Узнагароды	Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1993)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзмітрый Сяргеевіч Ліхачоў. Паштовая марка Расіі. (2000)

Аўтар фундаментальных прац, прысвечаных гісторыі рускай літаратуры (галоўным чынам старажытнарускай) і рускай культуры. Аўтар прац (у тым ліку больш за сорак кніг) па шырокаму колу праблем тэорыі і гісторыі старажытнарускай літаратуры, многія з якіх перакладзеныя на англійскую, балгарскую, італьянскую, польскую, сербскую, харвацкую, чэшскую, французскую, іспанскую, японскую, кітайскую, нямецкую і іншыя мовы. Аўтар 500 навуковых і каля 600 публіцыстычных прац. Ліхачоў ўнёс значны ўклад у развіццё вывучэння старажытнарускай літаратуры і мастацтва. Кола навуковых інтарэсаў Ліхачова вельмі шырокае: ад вывучэння іканапісу да аналізу турэмнага побыту зняволеных. На працягу ўсіх гадоў сваёй дзейнасці з’яўляўся актыўным абаронцам культуры, прапагандыстам маральнасці і духоўнасці. Прымаў непасрэдны ўдзел у захаванні і рэстаўрацыі розных культурных аб’ектаў Санкт-Пецярбурга і прыгарадаў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).