Дзісенскі павет (Расійская імперыя)

павет у Мінскай, пазней Віленскай губерні Расійскай імперыі

Дзі́сенскі паве́т (Дзі́сненскі павет, руск.: Дисненский уезд) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Мінскай, а з 1843 г. — Віленскай губерні Расійскай імперыі.

Дзісненскі павет
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна  Расійская імперыя
Уваходзіць у Віленская губерня
Адміністрацыйны цэнтр Дзісна
Дата ўтварэння 1793
Дата скасавання ліпень 1920
Насельніцтва 204,9 тыс. (1 897)
Плошча 5,8 тыс. км²
Дзісненскі павет на карце

Утвораны ў 1793 годзе ў складзе Мінскай губерні, знаходзіўся на самай яе поўначы. Межаваў з Дзвінскім, Дрысенскім, Полацкім, Вілейскім і Завілейскім (Свянцянскім) паветамі. Плошча складала 507,8 вёрст. У 1843 годзе павет быў перададзены ў склад Віленскай губерні.

Адміністрацыйны цэнтр — Дзісна.

У 1866 годзе ў склад павета ўваходзілі 2125 населеных пунктаў і 22 воласці, 22 мястэчкі і заштатны горад Друя.

З 18 жніўня 1919 г. да ліпеня 1920 г. Дзісенскі павет у складзе Віцебскай губерні[крыніца?]. У 1920 г. павет адышоў да Польшчы, дзе замест яго быў утвораны новы Дзісенскі павет.

Адміністрацыйны падзел

правіць

У склад павета ўваходзілі наступныя воласці[1]:

  • Богінская (з цэнтрам ў вёсцы Богі)
  • Варапаншчынская
  • Верхненская (з цэнтрам ў вёсцы Верхняе)
  • Глыбоцкая
  • Друйская (з цэнтрам ў вёсцы Мілашава)
  • Ёдская
  • Залеская
  • Ігуменская (з цэнтрам ў вёсцы Шкунцікі)[2]
  • Лужэцкая
  • Лявонпальская
  • Мёрская
  • Мікалаўская
  • Нова-Пагосцкая
  • Пастаўская
  • Перабродская (з цэнтрам ў вёсцы Лінкоўшчына)
  • Пліская
  • Празароцкая
  • Стафанпольская
  • Чарневіцкая (з цэнтрам ў вёсцы Ластаўка)
  • Чарэская
  • Язненская

Ураднікі павета

правіць

Вядомыя асобы

правіць

Цікавыя факты

правіць

Са шляхты Дзісненскага павета паходзіў Стэфан Яўсеевіч Грынявіцкі (1843–1914), бацька вядомага пісьменніка-рамантыка Аляксандра Грына, аўтара «Пунсовых ветразей» і «Бліскучага свету». За ўдзел у паўстанні Кастуся Каліноўскага С.Грынявіцкі быў сасланы ў Калывань Томскай губерні, а потым у 1868 г. яму было дазволена перабрацца ў Вяцкую губерню. Там у яго ў шлюбе з Ганнай Сцяпанаўнай Грынявіцкай ў 1880 г. нарадзіўся сын Аляксандр. Прозвішча С. Грынявіцкага было русіфікавана на Грынеўскі[3] [4].

Зноскі

Літаратура

правіць