Дом літаратара

Мінск

Дом літаратара — будынак у Мінску, размешчаны па адрасе вуліца Фрунзэ, 5.

Дом літаратара
Краіна
Месцазнаходжанне
Канец будаўніцтва 1976
Архітэктурны стыль савецкі мадэрнізм[d]
Колькасць паверхаў 2-3
Архітэктар Юрый Панцеляймонавіч Грыгор’еў і Вольга Віктараўна Шубіна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

правіць

Пабудаваны ў 1976 г. па праекце архітэктараў Ю. Грыгор’ева і В. Шубінай. Займае вуглавое становішча на скрыжаванні вуліц Фрунзэ і Румянцава.

Будынак належаў Саюзу пісьменнікаў БССР, пасля Саюзу беларускіх пісьменнікаў. У 1997 годзе распараджэннем Прэзідэнта Беларусі А. Лукашэнкі будынак быў адабраны ў незалежнага СБП. У 2005 годзе быў створаны праўладны Саюз пісьменнікаў Беларусі, які заняў Дом літаратара пасля высялення з яго Саюза беларускіх пісьменнікаў у 2006 годзе[1].

У 2008—2015 гадах у будынку размяшчаўся Тэатр юнага гледача, чый будынак знаходзіўся на рэканструкцыі.

Таксама ў будынку размяшчаецца Камерны драматычны тэатр (Тэатральная майстэрня Наталлі Башавай).

Архітэктура

правіць
 
Дом літаратара

Аб’ёмна-прасторавая кампазіцыя збудавання арганізавана вакол квадратнага ў плане ўнутранага двара. Яго абмяжоўваюць двухпавярховае крыло і трохпавярховы П-падобны ў плане корпус. Галоўны фасад з боку вул. Фрунзэ двух’ярусны: 1-ы, з нішай галоўнага ўвахода, з’яўляецца асновай верхняга, вырашанага ў выглядзе пластычнай выгнутай плоскасці з рытмам вертыкальных панеляў і вузкіх аконных праёмаў. У завершы фасада квадратная ўвагнутая панель з каванай дэкаратыўнай зоркай (не захаваліся, зніклі ў 2010-х). Плаўны пластычны сілуэт бакавому фасаду надае спалучэнне акруглых і прамавугольных плоскасцей. Сцены абліцаваны светлым туфам. У мастацкім афармленні выкарыстаны вітражы (У. Стальмашонак; частка знішчана ў 2010-х), метал (Ю. Любімаў).

Планіроўка будынка мае функцыянальнае размежаванне на парадную і дзелавую часткі. Асновай параднай часткі з’яўляецца глядзельная зала на 336 месцаў на 2-м паверсе, да якой далучана фае з антрэсолямі і кафэ. Галоўны вестыбюль аб’ядноўвае канферэнц-залу, бібліятэку, камінную залу з эстрадай. Планіроўка адміністрацыйнага корпуса калідорная з вуглавымі холамі. У апрацоўцы інтэр’ераў шырока выкарыстаны мармур, туф, шпона, дэкаратыўная тынкоўка, чаканка (мастак Ю. Любімаў).

Галерэя

правіць

Зноскі

Літаратура

правіць