Дыягназ
Дыягназ (грэч. διάγνωσις — распазнаванне) — заключэнне аб сутнасці хваробы і стане пацыента, зафіксаванае ў прынятай медыцынскай тэрміналогіі і заснаванае на ўсебаковым сістэматычным вывучэнні пацыента. Працэс ўстанаўлення дыягназу называецца дыягностыкай.
Пры пастаноўцы дыягназу ўрач кіруецца суб'ектыўнымі скаргамі хворага, анамнезам, аглядам хворага (стан скурных покрываў, слізістай носаглыткі, вымярэнне тэмпературы, пульсу і ціску, і г.д.), вынікамі медыка-дыягнастычных даследаванняў і назіраннем за далейшым цягам хваробы. Пры гэтым таксама улічваюцца ўзрост, пол, праца, сацыяльнае становішча, мясцовасць і іншыя не медыцынскія фактары.
Варыянты дыягназу: папярэдні, канчатковы, клінічны і паталагаанатамічны. Канчатковы дыягназ можа быць прамым (выразна зразумела захворванне), дыферэнцыяльным (урач вызначае кола магчымых хвароб і прызначае даследаванні, затым вырашае на што пакутуе хворы чалавек) і дыягнастычным.