Дэсманд Туту

Дэсманд Туту (Desmond Mpilo Tutu; нар. 7 кастрычніка 1931, Клерксдорп, правінцыя Трансвааль, ПАР) — англіканскі архіепіскап Кейптаунскі (першы чарнаскуры епіскап у ПАР), актыўны барацьбіт з апартэідам. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру 1984 года, лаўрэат Сіднейскай прэміі міру (1999).

Дэсманд Туту
Адукацыя	Бэйтс-каледж[d] Гамільтанскі каледж[d] Універсітэт Паўднёвай Афрыкі[d] (1954) Кінгс-каледж[d] (1966) St. Martin's School[d]
Прафесія	англіканскі святар, актывіст, пісьменнік-дакументаліст
Месца працы	National University of Lesotho[d]
Нараджэнне	7 кастрычніка 1931(1931-10-07)[…] (88 гадоў) Клерксдорп, City of Matlosana[d], Dr Kenneth Kaunda District Municipality[d], Паўночна-Заходняя правінцыя, ПАР
Жонка	Nomalizo Leah Tutu[d]
Дзеці	Mpho Andrea Tutu[d]
Аўтограф
Узнагароды	Нобелеўская прэмія міру (1984) Тэмплтанаўская прэмія[d] прэмія Чатырох свабод[d] Giuseppe Motta Medal[d] (2007) прэмія «Святло праўды»[d] (2006) Monismanien Prize[d] (1999) Pacem in Terris Award[d] Delta Prize for Global Understanding[d] James Parks Morton Interfaith Award[d] Catalonia International Prize[d] (2014) Golden Plate Award[d] Fulbright Prize[d] (2008) Albert Schweitzer Prize for Humanitarianism[d] (1986) Gandhi Peace Prize[d] (2005) Сіднейская прэмія міру (1999) Jamnalal Bajaj Award[d] (2000) Humanitarian of the Year[d] (сакавік 1984) Honorary doctor of the University of Groningen[d] honorary doctor of the University of Warsaw[d] ганаровы доктар Кембрыджскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Венскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Гарвардскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Калумбійскага ўніверсітэта[d] Honorary doctor of the University of Fribourg[d] ганаровы доктар Венскага ўніверсітэта[d] René Cassin Prize[d] (2008) Fellow of the African Academy of Sciences[d] (1991) honorary doctorate of Pompeu Fabra University[d] Medal of Honor of the Parliament of Catalonia[d] (2000)
Выявы на Вікісховішчы

Скончыў Іаганесбургскі ўніверсітэт (1954), Тэалагічны каледж св. Пятра (1960), Лонданскі каралеўскі каледж (1966). Магістр тэалогіі.

У 1954-57 настаўнічаў. 3 1961 святар. 3 1975 настаяцель Іаганесбургскага сабора, з 1976 біскуп Лесота, з 1978 генеральны сакратар Паўднёваафрыканскага савета цэркваў. Асуджаў палітыку апартэіду ўлад ПАР, стаяў за выключна мірныя сродкі барацьбы; маральна і матэрыяльна падтрымліваў ахвяр палітычных рэпрэсій і іх сем'і.