Жамойцкае ваяводства
Жамойцкае ваяводства (лац.: Palatinatus Samogitiae, польск.: Województwo żmudzkie) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Рэчы Паспалітай, якая існавала ў 1793—1795 гг. Сталіца — Расіены.
| Жамойцкае ваяводства | |||
|---|---|---|---|
|
|||
| Краіна |
 Вялікае Княства Літоўскае |
||
| Адміністрацыйны цэнтр | Расіены | ||
| Ваяводы | Не было | ||
| Кашталяны | Кашталяны жамойцкія | ||
 |
|||
| Час існавання | 1793—1795 | ||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||
,_painted_in_1875.jpg)
Жамойцкае ваяводства было ўтворана ў адпаведнасці з рашэннем Гарадзенскага сойма 23 лістапада 1793 г. Поўнасцю завяршыць працэс арганізацыйна-прававога афармлення новай адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкі так і не ўдалося з-за пачатку паўстання пад кіраўніцтвам Тадэуша Касцюшкі і апошняга падзелу Рэчы Паспалітай.
Ваяводства павінна было мець сем прадстаўнікоў у сойме — двух сенатараў (ваявода і кашталян) і шэсць паслоў (дэпутатаў), якія выбіраліся б на кадэнцыю ў чатыры гады па два прадстаўніка ад кожнай з трох зямель ваяводства — расіенскай, шавельскай і цельшайскай.