Закон Аліўе

Закон Аліўе (фр.: Loi Ollivier) — французскі закон, прыняты 25 мая 1864 года, які легалізаваў права на забастоўку, што не было дазволена ў Францыі з 1791 года^[1]^[2]. Аднак, закон пакідаў абмежаванні і па-ранейшаму захоўваў канцэпцыю «перашкоды свабодзе працы» («délit d'entrave à la liberté du travail»).

Таксама не дазвалялася стварэнне прафсаюзаў. Яны былі дазволеныя толькі пасля закона Вальдэка-Русо ад 21 сакавіка 1884 года^[3].

Заўвагі

↑ 25 mai 1864, vote de la Loi Ollivier, qui ouvre la voie au droit de grève (нявызн.). Europe 1 (25 мая 2016). Праверана 28 сакавіка 2019.
↑ Loi Ollivier sur le droit de grève (нявызн.)(недаступная спасылка). Bibliothèque nationale de France. Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021. Праверана 30 сакавіка 2019.
↑ Denis Barbet (1991). Retour sur la loi de 1884. La production des frontières du syndical et du politique. Genèses. Sciences sociales et histoire.

[1] 25 mai 1864, vote de la Loi Ollivier, qui ouvre la voie au droit de grève (нявызн.). Europe 1 (25 мая 2016). Праверана 28 сакавіка 2019.

[2] Loi Ollivier sur le droit de grève (нявызн.)(недаступная спасылка). Bibliothèque nationale de France. Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021. Праверана 30 сакавіка 2019.

[3] Denis Barbet (1991). Retour sur la loi de 1884. La production des frontières du syndical et du politique. Genèses. Sciences sociales et histoire.

[1]

[2]

[3]