Залман Давыдавіч Віхнін

Залман Давыдавіч Віхнін
Залман Давыдавіч Віхнін
Дата нараджэння	1909
Месца нараджэння	Шчадрын, Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	26 верасня 1943
Месца смерці	Новая Ёлча, Новаялчанскі сельсавет, Камарынскі раён, Палеская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Чырвоная плошча[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць
Род войскаў	Пяхота
Гады службы	1939—1943
Званне	Капітан
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Залман Давыдавіч Віхнін^[1] (1909—1943), удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, агітатар 288-га стралковага палка 181-й стралковай дывізіі 13-й арміі Цэнтральнага фронту, Герой Савецкага Саюза, капітан.

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў чэрвені 1909 года ў вёсцы Шчадрын Жлобінскага раёна Гомельскай вобласці ў сям’і служачага. Яўрэй. Член ВКП(б)/КПСС з 1938 года. Скончыў няпоўную сярэднюю школу.

У 1939 годзе прызваны ў рады Чырвонай Арміі. Удзельнічаў у паходзе савецкіх войскаў у Заходнюю Беларусь у 1939 годзе. У баях Вялікай Айчыннай вайны з лютага 1943 года. Ваяваў на Цэнтральным фронце.

Пачаў баявы шлях ад Сталінграда. Пасля Сталінграда была Курская дуга, а затым, у верасні 1943 года, трэба было вызваляць абласны цэнтр на Украіне — Чарнігаў. Пасля вызвалення населеных пунктаў Анісаў (руск.) (бел. і Калычоўка (руск.) (бел., размешчаных паблізу Чарнігава, полк, фарсіраваўшы Дзясну, павінен быў штурмам авалодаць паўднёва-заходняй бокам горада.

У той напружаны момант агітатар З. Д. Віхнін быў сярод байцоў падраздзяленняў днём і ноччу^[1]. Ён распавядаў аб мужнасці і гераізме салдат і афіцэраў палка, аб масавых злачынствах гітлераўцаў у Чарнігаве, накіроўваў увагу слухачоў на выкананне галоўнай задачы — на перамогу ў маючым адбыцца баю.

У ноч на 21 верасня 1943 года пасля фарсіравання Дзясны капітан З. Д. Віхнін з падраздзяленнямі 3-га батальёна ўдзельнічаў у штурме паўднёва-заходняй ускраіны горада — прадмесця Падусаўкі — і першым з групай байцоў уварваўся на адну з вуліц горада. Пасля Чарнігава байцам трэба было фарсіраваць Дняпро.

Капітан З. Д. Віхнін размясціўся з групай дэсантнікаў ў прыбярэжным лесе, вывучаючы падыходы да правага берага, на які ім трэба было пераправіцца ноччу.

На досвітку 26 верасня 1943 года, калі быў пададзены сігнал адпраўляцца ад берага, ён першым сеў у лодку. Дэсантнікі нячутна прысталі да берага і тут жа занялі пазіцыі пад абрывам. Агледзеўшыся, сталі шукаць найбольш пакаты пад’ём наверх — да лініі абароны гітлераўцаў. Нарэшце знайшлі і падрыхтаваліся, чакаючы каманды. Па маўклівым сігнале капітана байцы хутка дабраліся да траншэі ворага і перабілі праціўніка.

Затым капітан З. Д. Віхнін павёў групу ўглыб, каб пашырыць плацдарм. Зусім побач знаходзілася вёска Бярозкі Брагінскага раёна Гомельскай вобласці^[1]. За ім іншае сяло — Новая Ёлча. Калі атрымаецца ўзяць абедзве вёскі, то задача будзе вырашана цалкам, і праз Дняпро змогуць пераправіцца ўсе іншыя падраздзяленні палка.

У Бярозках праціўнік паспрабаваў аказаць супраціў. Завязалася гарачая сутычка. Але неўзабаве вораг, не вытрымаўшы напору і рашучасці дэсантнікаў, адступіў да Новай Ёлчы. Да світання і Новая Ёлча была ачышчана ад гітлераўцаў. Але гэта байцы групы капітана З. Д. Віхніна зрабілі ўжо без свайго камандзіра.

Капітан Залман Давыдавіч Віхнін загінуў у баі пры штурме Новай Ёлчы^[1]. Калі Днепр фарсіравалі асноўныя сілы палка, а затым і дывізіі, праклаўшыя ім шлях дэсантнікі пераправілі цела камандзіра назад і пахавалі яго ў Чарнігаве.

Узнагароды правіць

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 16 кастрычніка 1943 года за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і утрыманні плацдарма на яго правым беразе капітану Залману Давыдавічу Віхніну пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.

Узнагароджаны ордэнам Леніна.

Памяць правіць

Яго імем названа вуліца ў роднай вёсцы^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Вихнин Залман Давыдович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 116. — 737 с.
↑ Министерство образования Республики Беларусь(недаступная спасылка)

Літаратура правіць

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4). — С. 206.
Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382 (руск.)

Спасылкі правіць

Залман Давыдавіч Віхнін на сайце «Героі краіны»

[БС-1] а ^б ^в ^г Вихнин Залман Давыдович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 116. — 737 с.

[2] Министерство образования Республики Беларусь(недаступная спасылка)

[1]

[2]