Заранка

Не блытаць з «Заранкай» — заходнебеларускім ілюстраваным дзіцячым часопісам.

Не блытаць з Сяргеем Канстанцінавічам Заранкам — расійскім жывапісцам-партрэтыстам.

Заранка, таксама Малінаўка (Erithacus rubecula) — птушка атраду вераб'інападобных.

Заранка
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Вераб’інападобныя Падатрад:  Пеўчыя вераб’іныя Інфраатрад:  Passerida Надсямейства:  Muscicapoidea Сямейства:  Мухалоўкавыя Падсямейства:  Saxicolinae Род:  Заранкі Від:  Заранка
Міжнародная навуковая назва
Erithacus rubecula Linnaeus, 1758
Арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 22709675
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   559964 NCBI   37610 EOL   1051567 FW   369339

Апісанне

Даўжыня 14—16 см, маса 16—20 г. Апярэнне мяккае, рыхлае. У дарослых спіна, крылы і хвост аліўкава-шэрыя, брушка белае, лоб, шчокі, гарляк і грудзі цагляна-рыжыя. Маладыя птушкі зверху цёмна-бурыя, з вохрыстымі стракацінамі, бруха жаўтавата-вохрыстае з цёмнымі крапінамі.

Пашырэнне

Пашырана ў Еўропе, Паўночна-Заходняй Афрыцы, Малой Азіі, цэнтральных абласцях Заходняй Сібіры, на Каўказе. Жыве ў мяшаных і хвойных лясах, садах і парках.

Пералётны від. Зімуе на поўдні Егіпта, у Заходняй Еўропе, Малой Азіі, на захадзе Пакістана.

Заранка была ў 1992 годзе птушкай года ў Германіі.

Асаблівасці біялогіі

Яйкі заранкі

Гнёзды будуе з сухога лісця, травы, поўсці і іншага ў шчылінах ствалоў, на зямлі. Нясе 6—7 яец двойчы за год. Корміцца пераважна насякомымі.

Літаратура

• Заранка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6). — С. 537.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Заранка