Зыгмунт Лазінскі

Зыгмунт Лазінскі
Зыгмунт Лазінскі
	польск.: Zygmunt Konstanty Antoni Łoziński
	Любіч
Біскуп пінскі
	28 кастрычніка 1925 — 26 сакавіка 1932
Царква	Каталіцкая Царква
Папярэднік	дыяцэзія заснавана
Пераемнік	Казімір Букраба
Біскуп мінскі
	2 лістапада 1917 — 28 кастрычніка 1925
Царква	Каталіцкая Царква
Пераемнік	Баляслаў Слосканс
Адукацыя	Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія;
Дзейнасць	дыяцэзіяльны біскуп, духоўнік, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Месца працы	Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія;
Нараджэнне	5 чэрвеня 1870; Барацін, Навагрудскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	26 сакавіка 1932 (61 год); Пінск, Пінскі павет, Палескае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Пахаванне	Сабор Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі;
Дынастыя	Łoziński family of the Lubicz coat of arms[d]
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зы́гмунт (Зі́гмунд) Лазі́нскі (польск.: Zygmunt Łoziński; 5 чэрвеня 1870, наваколле Навагрудка — 26 сакавіка 1932, Пінск) — каталіцкі святар, біскуп мінскі (1918—1925) і пінскі (1925—1932).

Біяграфічныя звесткі

Скончыў семінарыю ў Санкт-Пецярбургу і Пецярбургскую духоўную рыма-каталіцкую акадэмію, дзе потым выкладаў. Святарскія пасвячэнні атрымаў 23 чэрвеня 1895 года. З-за канфлікту з царкоўнымі ўладамі двойчы (1898—1900 і 1905) быў адхілены ад пасады. У 1905 стаў пробашчам кафедральнага сабора ў Мінску. У 1905-09 зноў прафесар духоўнай акадэміі ў Пецярбургу, з 1908 — адначасова ў семінарыі. У 1909—1911 гадах суправаджаў магілёўскага біскупа Яна Цепляка ў наведванні парафій Расійскай імперыі.

2 лістапада 1917 пастаўлены біскупам на адноўленую Мінскую архідыяцэзію, рукаўскладзены ў біскупы 28 ліпеня 1918 ў Варшаве. З 14 жніўня 1918 заняў кафедру. Спрыяў усталяванню беларускай мовы ў касцёле. 6 снежня 1918 разам з Ф. Абрантовічам правёў першае беларускае багаслужэнне ў Мінску. Быў арганізатарам беларускай каталіцкай семінарыі ў Мінску (пазней пераведзена ў Навагрудак, затым — у Пінск, дзе паступова паланізавалася).

У 1920 годзе арыштаваны камуністычнымі ўладамі, 11 месяцаў правёў у маскоўскай «Бутырцы», пасля вымушаны з’ехаць у Заходнюю Беларусь.

28 кастрычніка 1925 прызначаны першым біскупам навастворанай Пінскай дыяцэзіі. Памёр у 1932 годзе ў Вялікую Суботу. Пахаваны ў крыпце кафедральнага касцёла ў Пінску.

Аўтар шэрагу брашур і артыкулаў на польскай мове.

У 2017 годзе, з нагоды 60 годдзя працэсу беатыфікацыі Зігмунда Лазінскага, гуманітарна-асветніцкае грамадскае аб’яднанне «Садружнасць Палесся» звярнулася з адкрытым лістом да каталіцкага Мітрапаліта Мінска-Магілёўскага арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча з просьбай паспрыяць у больш хуткім завяршэнні працэсу беатыфікацыі. У адказе на зварот Тадэвуш Кандрусевіч заклікаў вернікаў маліцца аб цудзе праз заступніцтва Слугі Божага Зігмунда Лазінскага.

Зноскі

↑ Sejm-Wielki.pl — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363"></a>
↑ ^а ^б Zygmunt Łoziński // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943"></a>

Літаратура

'Ганчарук І.. Лазінскі // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.

Спасылкі

	Зыгмунт Лазінскі на Вікісховішчы

[_01bd0983f7fad921-1] Sejm-Wielki.pl — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363"></a>

[_12ba5de99ffbe4e5-2] а ^б Zygmunt Łoziński // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943"></a>

[1]

[2]