Зінаіда Іванаўна Браварская
Зінаіда Іванаўна Браварская (31 жніўня 1916, пасёлак Адэса-Дачная[1] — 18 лютага 2005) — беларуская актрыса, педагог. Народная артыстка Беларусі (1967)[1].
| Зінаіда Іванаўна Браварская | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 31 жніўня 1916 |
| Месца нараджэння | п. Адэса-Дачная |
| Дата смерці | 18 лютага 2005 (88 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Прафесія | актрыса |
| Тэатр | |
| Узнагароды |
   |
| IMDb | ID 6870357 |
БіяграфіяПравіць
Пасля заканчэння ў 1937 годзе Дзяржаўнага інстытута тэатральнага мастацтва імя А. Луначарскага ў Маскве[1] пачала сцэнічную дзейнасць у Беларускім тэатры юнага гледача[1]. З 1938 года — актрыса Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы[1]. У 1941-50 у франтавым тэатры Масквы, тэатрах Ашхабада, Пензы, Куйбышава[1]. Потым зноў вярнулася на працу ў Купалаўскі тэатр.
Адначасова з 1968 года выкладала акцёрскае майстэрства ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце[1].
ТворчасцьПравіць
Актрыса выразнага сцэнічнага малюнка, выканаўца драматычных і вострахарактарных роляў[1].
Ролі ў тэатрыПравіць
- Юлечка («Прыбытковае месца» А. Астроўскага)
- Маці («Зацюканы апостал» А. Макаёнка
- Ірына («Вогненны мост» Б. Рамашова)
- Ірына Аляксандраўна («Трэцяя, патэтычная» М. Пагодзіна)
- Бекбік («Што той салдат, што гэты» Б. Брэхта)
- Эржы («Гульня з коткай» І. Эркеня)
- Зёлкiна («Хто смяецца апошнім» К. Крапівы)
- Нора («Нора» Г. Ібсена)
- Клея («Ліса і вінаград» Г. Фігейрэду)
- Ніхаль («Дзівак» Н. Хікмета)
- Агнія («Традыцыйны збор» В. Розава)
- Бажашуткава («Амністыя» М. Матукоўскага)
- Мар’я Аляксандраўна («Дзядзечкаў сон» паводле Ф. Дастаеўскага),
- Актрыса («Тэатр — любоў мая» В. Пятрова)
Працы ў кіно і тэлевізійных пастаноўкахПравіць
- «Гадзіннік спыніўся апоўначы»
- «Нашы суседзі»
- «Хто смяецца апошнім?»
- «Крах» (у ролі Царыцы Аляксандры Фёдараўны)
Выступала як актрыса і рэжысёр у больш чым 40 пастаноўках на Беларускім радыё[1].
УзнагародыПравіць
- ордэн «Знак Пашаны»
- медаль «За перамогу над Германіяй»