Каарла Юха Стольберг

Каарла Юха Стольберг (фінск.: Kaarlo Juho, народжаны. Карль Юхан Стольберг, шведск.: Carl Johan Ståhlberg; 28 студзеня 1865, Суомусальмі — 22 верасня 1952, Хельсінкі) — фінскі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Каарла Юха Стольберг
Kaarlo Juho Ståhlberg
1-ы Прэзідэнт Фінляндыі 26 ліпеня 1919 — 2 сакавіка 1925
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Лаўры Рэландэр
Нараджэнне	28 студзеня 1865(1865-01-28)[…] Суамусалмі[d], Кайнуу, губерня Оўлу[d], Фінляндыя
Смерць	22 верасня 1952(1952-09-22)[…] (87 гадоў) Хельсінкі, Усіма, Нюландская губерня[d], Фінляндыя
Месца пахавання	Хіетаніемі
Імя пры нараджэнні	шведск.: Carl Johan Ståhlberg
Бацька	Юхан Габрыэль Столберг
Маці	Аманда Густафа Карсен
Жонка	Ester Ståhlberg[d] і Hedvig Ståhlberg[d]
Дзеці	Kaarlo Ståhlberg[d], Kyllikki Tuominen[d] і Elli Schauman[d]
Веравызнанне	лютэранства
Партыя	Нацыянальная прагрэсіўная партыя[d]
Адукацыя	Хельсінкскі ўніверсітэт Імператарскі Аляксандраўскі ўніверсітэт[d] Oulun Lyseon Lukio[d]
Навуковая ступень	доктар абодвух правоў[d]
Дзейнасць	палітык, выкладчык універсітэта, адвакат
Месца працы	Хельсінкскі ўніверсітэт
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і пастара, па нацыянальнасці — швед. Пачаў навучанне ў сярэдняй школе ў Лахці, але пасля смерці бацькі яго сям’я, якая апынулася ў складаным фінансавым становішчы, пераехала ў Оўлу. У 1889 годзе атрымаў ступень бакалаўра правы ў Універсітэце Хельсінкі, там жа ў 1893 годзе скончыў дактарантуру, а ў наступным годзе стаў дацэнтам. У 1893 годзе ажаніўся з Ірэне Вяльберг, ад якой у Стольберга было шэсць дзяцей.

У 1898—1903 — сакратар сената, у 1914—1915 — старшыня парламента. У 1908—1918 — прафесар адміністрацыйнага права універсітэта ў Хельсінкі. У 1917 годзе стаў старшынёй Канстытуцыйнага Савета, перад якім стаяла задача распрацаваць мадэль будучага дзяржаўнага ладу для здабыла незалежнасць Фінляндыі. Падчас гэтай дзейнасці падтрымліваў ідэю ўвядзення рэспубліканскай формы праўлення. У 1918 годзе стаў першым старшынёй Вышэйшага Адміністрацыйнага суда.

У 1919—1925 — першы прэзідэнт Фінляндыі. На выбарах Прэзідэнта быў падтрыманы Нацыянальнай прагрэсіўнай партыяй і Аграрнай лігай, набраўшы 143 галасы і апярэдзіўшы свайго суперніка К. Г. Манэргейма, які атрымаў 50 галасоў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).