Казімір Дмахоўскі
Казімір Рох Дмахоўскі (польск.: Kazimierz Dmochowski, руск.: Казимир Дмоховский; 24 чэрвеня 1779, в. Забалоцце, Віленская губерня, цяпер Мёрскі раён — 11 студзеня 1851, Санкт-Пецярбург) — рымска-каталіцкі дзеяч, магілёўскі архібіскуп.
Казімір Дмахоўскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
|
|||||||
| Дыяцэзія | Meloë[d] | ||||||
|
|||||||
| Дыяцэзія | Архідыяцэзія Вільнюса | ||||||
|
|||||||
| Дыяцэзія | Магілёўская архідыяцэзія | ||||||
| Папярэднік | Ігнацы Паўлоўскі | ||||||
| Пераемнік | Ігнацы Галавінскі | ||||||
| Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп | ||||||
| Нараджэнне |
24 чэрвеня 1780 |
||||||
| Смерць |
23 студзеня 1851 (70 гадоў) |
||||||
| Пахаванне | |||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія правіць
Навучаўся ў Краслаўскай семінарыі (Віцебская губерня). 6 лютага 1803 высвечаны ў Вільні на ксяндза, на працягу 10 гадоў дапаможнік у курыі Віленскай дыяцэзіі. Канонік курляндскі ад 1807, віленскі ад 1812. Ад 1813 асэсар віленскай кансісторыі, ад 1815 — асэсар Рымска-каталіцкай калегіі ў Пецярбургу. У 1821—1823 засядацель рымска-каталіцкай калегіі ў Пецярбургу. У 1823 прызначаны віленскім дэканам. Ад 29 чэрвеня 1841 тытулярны біскуп Мілецкі, біскуп-суфраган курляндскі Віленскай дыяцэзіі (прызначаны 17 снежня 1840). Пасля смерці мітрапаліта Паўлоўскага ў 1842 прызначаны старшынёй рымска-каталіцкай калегіі. Ад 3 ліпеня 1848 магілёўскі архібіскуп. 26 лістапада 1848 прыняў палій у касцёле Св. Кацярыны ў Пецярбургу, а 29 чэрвеня 1849 урачыста ўведзены ў магілёўскі кафедральны сабор. Праз яго старэчасць, адначасова з прызначэннем у архібіскупы яму дадзены быў памагаты са званнем каад’ютара і правам спадчыны Ігнацій Галавінскі. Да прызначэння архібіскупам намагаўся не канфліктаваць з уладамі і здолеў заваяваць іх давер. Тым не менш, нягледзячы на свой век і перашкоды ўладаў, правёў візітацыю парафій Віцебскае і Магілёўскае губерняў, што дазволіла ліквідаваць злоўжыванні ў дыяцэзіі. Актыўна супрацьдзейнічаў зачыненню кляштараў (у 1840-я ўлады зачынілі 191 мужчынскі і 18 жаночых кляштараў). Быў аскетам, цярпліва ставіўся да іншых. Як адначаў Галавінскі, Дмахоўскі быў «чалавекам ціхім, сціплым, глыбока пакорлівым і добрым».
Пахаваны ў Пецярбургу на Смаленскіх могілках. Паводле яго тастаменту, у 1901 яго рэшткі са Смаленскіх могілак перанеслі на Выбаргскія могілкі ў касцёл Адведвання Дзевы Марыі святой Альжбетай.
Зноскі
Літаратура правіць
- Таццяна Шышова. Католическая энциклопедия. В 5 т. (руск.). — М.: Издательство францисканцев, 2002—2013.