Казімір Дмахоўскі

Архібіскуп Казімір Дмахоўскі
Архібіскуп Казімір Дмахоўскі
	Arcybiskup Kazimierz Dmochowski
	;
	4-ы Архібіскуп-мітрапаліт Магілёўскі
	4-ы Архібіскуп-мітрапаліт Магілёўскі
3 ліпеня 1848 — 23 студзеня 1851
Царква	Рымска-каталіцкая царква
Папярэднік	Архібіскуп Ігнацій Людовік Паўлоўскі ; прэлат Магілёўскага капітула Марцін Ласкі (Апостальскі адміністратар у 1842—1848 гг.)
Пераемнік	Архібіскуп Ігнацій Галавінскі
	4-ы Старшыня Рымска-каталіцкай духоўнай калегіі Расійскай імперыі
1842 — 1851
Папярэднік	Архібіскуп Ігнацій Людовік Паўлоўскі
Пераемнік	Архібіскуп Ігнацій Галавінскі
Імя пры нараджэнні	Казімір Дмахоўскі
Арыгінал імя; пры нараджэнні	Kazimierz Dmochowski
Нараджэнне	24 чэрвеня 1780; Забалоцце, Браслаўскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Смерць	23 студзеня 1851 (70 гадоў); Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Пахаванне	Смаленскія лютэранскія могілкі[d];
Прыняцце свяшчэннага сану	6 лютага 1803
Епіскапская хіратонія	29 чэрвеня 1841
	Выявы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дмахоўскі.

Казімір Рох Дмахоўскі (польск.: Kazimierz Dmochowski, руск.: Казимир Дмоховский; 24 чэрвеня 1779, в. Забалоцце, Віленская губерня, цяпер Мёрскі раён — 11 студзеня 1851, Санкт-Пецярбург) — рымска-каталіцкі дзеяч, магілёўскі архібіскуп.

БіяграфіяПравіць

Навучаўся ў Краславіўскай семінарыі (Віцебская губерня). 6 лютага 1803 высвечаны ў Вільні на ксяндза, на працягу 10 гадоў дапаможнік у курыі Віленскай дыяцэзіі. Канонік курляндскі ад 1807, віленскі ад 1812. Ад 1813 асэсар віленскай кансісторыі, ад 1815 — асэсар Рымска-каталіцкай калегіі ў Пецярбургу. У 1821—1823 засядацель рымска-каталіцкай калегіі ў Пецярбургу. У 1823 прызначаны віленскім дэканам. Ад 29 чэрвеня 1841 тытулярны біскуп Мілецкі, біскуп-суфраган курляндскі Віленскай дыяцэзіі (прызначаны 17 снежня 1840). Пасля смерці мітрапаліта Паўлоўскага ў 1842 прызначаны старшынёй рымска-каталіцкай калегіі. Ад 3 ліпеня 1848 магілёўскі архібіскуп. 26 лістапада 1848 прыняў палій у касцёле Св. Кацярыны ў Пецярбургу, а 29 чэрвеня 1849 урачыста ўведзены ў магілёўскі кафедральны сабор. Праз яго старэчасць, адначасова з прызначэннем у архібіскупы яму дадзены быў памагаты са званнем каад’ютара і правам спадчыны Ігнацій Галавінскі. Да прызначэння архібіскупам намагаўся не канфліктаваць з уладамі і здолеў заваяваць іх давер. Тым не менш, не гледзячы на свой век і перашкоды ўладаў правёў візітацыю парафій Віцебскае і Магілёўскае губерняў, што дазволіла ліквідаваць злоўжыванні ў дыяцэзіі. Актыўна супрацьдзейнічаў зачыненню кляштараў (у 1840-я ўлады зачынілі 191 мужчынскі і 18 жаночых кляштараў). Быў аскетам, цярпліва ствіўся да іншых. Як адначаў Галавінскі, Дмахоўскі быў «чалавекам ціхім, сціплым, глыбока пакорлівым і добрым».

Пахаваны ў Пецярбургу на Смаленскіх могілках. Паводле яго тастаменту, у 1901 яго рэшткі са Смаленскіх могілак перанеслі на Выбаргскія могілкі ў касцёл Адведвання Дзевы Марыі святой Альжбетай.

Зноскі

ЛітаратураПравіць

Шаблон:Крыніцы/Каталіцкая энцыклапедыя

СпасылкіПравіць

Папярэднік: Хасэ Кальва	Мілецкія біскупы 1840—1840	Пераемнік: —
Папярэднік: Ігнацій Паўлоўскі	Магілёўскія архібіскупы 1849—1851	Пераемнік: Ігнацій Галавінскі