Канстанцін Палубінскі

Канстанцін Палубінскі (? — 1640) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.

Канстанцін Палубінскі
Герб «Ястрабец зменены»
11-ы кашталян мсціслаўскі 1625 — 1633
Папярэднік	Крыштаф Міхал Друцкі-Сакалінскі
Пераемнік	Ян Фелікс Агінскі[d]
ваявода парнаўскі 1633 — 1640
Папярэднік	Пётр Трызна
Пераемнік	Эрнэст Магнус Дэнгаф
маршалак Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага з 1627
маршалак земскі слонімскі[d] 1621 — 1625
пісар земскі слонімскі[d] 1616 — 1621
Смерць	1640(1640)
Род	Палубінскія[d]
Бацька	Аляксандр Аляксандравіч Палубінскі[d]
Маці	Ганна Алемані[d]
Жонка	Соф’я з Сапегаў[d]
Дзеці	Аляксандр Гіларый, Габрыэль, Яўстах Канстанцін, Канстанцыя, Кацярына, Казімір, Крысціна, Ефрасіння, Петранеля, Гальшка Тэадора, Геранім Канстанцін
Адукацыя	Браўнсбергскі езуіцкі калегіум[d] Віленскі ўніверсітэт

Вучыўся ў езуіцкім калегіуме ў Браневе, Віленскай акадэміі. Удзельнічаў у войнах са Швецый 1600—1629 і Расіяй 1609—1618.

Слонімскі пісар земскі ў 1616—1621 і маршалак у 1621—1625, кашталян мсціслаўскі ў 1625—1633, ваявода парнаўскі з 1633, маршалак Літоўскага Трыбунала ў 1627.

З праваслаўя перайшоў у каталіцтва, у 1618 фундаваў Дзярэчынскі дамініканскі кляштар. Валодаў Дзярэчынам, Глускам, Глыбокім і іншымі маёнткамі.

Сям’я

Сын лідскага падкаморага Аляксандра Аляксандравіча Палубінскага і Ганны Алемані, унук новагародскага кашталяна Аляксандра Іванавіча Палубінскага.

Ажаніўся з Соф’яй Сапегай (каля 1595 — каля 1657), дачкой мсціслаўскага ваяводы Андрэя Сапегі. У 1656, пасля смерці свайго стрыечнага брата Казіміра Льва Сапегі, Соф’я атрымала частку яго спадчыны, у тым ліку Зэльву і Горкі, якія потым адышлі яе сыну Аляксандру Гіларыю Палубінскаму — адзінаму, які перажыў бацьку.

Акрамя сына, меў дачок Кацярыну (жонка троцкага кашталяна Аляксандра Агінскага), Крысціну (жонка падкаморага вількамірскага Яна Каменскага), манашак Петранелю і Канстанцыю.

Літаратура

• Пазднякоў В. Палубінскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 393. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.