Канстанцін Сцяпанавіч Ерамееў
Канстанцін Сцяпанавіч Ерамееў (6 чэрвеня 1874, Мінск, Расійская імперыя (цяпер — Беларусь) — 28 студзеня 1931, Мінск, СССР) — савецкі партыйны і ваенны дзеяч, журналіст.
| Канстанцін Сцяпанавіч Ерамееў | |
|---|---|
| руск.: Константин Степанович Еремеев | |
 | |
| Нараджэнне |
6 чэрвеня 1874[1] |
| Смерць |
28 студзеня 1931[2] (56 гадоў) |
| Месца пахавання | |
| Партыя | |
| Дзейнасць | журналіст, рэвалюцыянер, палітык, ваенны |
| Ваенная служба | |
| Прыналежнасць | СССР |
| Званне | унтэр-афіцэр |
| Камандаваў | Пецярбургская ваенная акруга |
| Бітвы | |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Рэвалюцыйная дзейнасць правіць
Нарадзіўся ў сям’і унтэр-афіцэра, якая паходзіла з сялян в. Воранава Аланецкай губерні)[3]. Дзяцінства і школьныя гады прайшлі ў Петразаводску. У 1885 г. скончыў 3-класнае пачатковае вучылішча.
У 1893—1895 гг. служыў вольнапісаным у пяхотным палку ў Вільні, быў падвышаны да унтэр-афіцэра. У 1896 г. ўступіў у сацыял-дэмакратычную арганізацыю ў Вільні[4]. У 1897 г. быў арыштаваны, заключаны ў Варшаўскую крэпасць, сасланы ў Уржум (1897 г.), затым у Петразаводск (1900—1901 гг.). У 1903 г. далучыўся да бальшавікоў, быў ізноў арыштаваны і сасланы. У 1904 г. ўцёк з высылкі і эміграваў, у 1906 г. ён вярнуўся ў Расійскую імперыю[3].
Пасля вяртання вёў рэвалюцыйную работу, займаўся літаратурнай дзейнасцю, у 1910—1914 гг. працаваў у рэдакцыі газет «Звезда» і «Правда», у 1915—1916 гг. рэдагаваў часопіс «Пытанні страхавання». З 1915 г. член Пецярбургскага камітэта РСДРП. З 1916 г. служыў у камітэце Усерасійскага земскага і гарадскога саюза у тылах 6-й арміі Паўночнага фронту. Кіраваў ваеннай арганізацыяй Паўночнабалтыйскага камітэта РСДРП(б), вёў рэвалюцыйную прапаганду сярод салдат.
Дзейнасць у перыяд рэвалюцый 1917 г. правіць
Пасля Лютаўскай рэвалюцыі прыбыў у Петраград, 4 сакавіка прызначаны членам рэдкалегіі «Правды», з атрадам рабочых і салдат захапіў друкарню газеты «Сельскі веснік», дзе з 5 сакавіка пачала друкавацца «Правда». 27 сакавіка ўведзены ў Рускае бюро ЦК РСДРП. Працаваў у рэдакцыях «Праўды» і «Салдацкай Праўды», быў членам Ваеннай арганізацыі пры ПК і ЦК РСДРП(б). У чэрвені удзельнічаў ва Усерасійскай канферэнцыі франтавых і тылавых ваенных арганізацый РСДРП(б). Падчас захопу рэдакцыі «Праўды» 5 ліпеня атрадам Часовага ўрада Ерамееў быў арыштаваны, але не апазнаны як рэдактар і неўзабаве вызвалены. Пасля ліпеньскіх падзей хаваўся ў Сестрарэцку. У жніўні зноў як працаўнік Земгора з’ехаў на Паўночны фронт, вёў працу ў Паўночнабалтыйскай арганізацыі РСДРП(б).
У кастрычніку вярнуўся ў Петраград, удзельнічаў у фарміраванні атрадаў Чырвонай Гвардыі, вёў рэвалюцыйную агітацыю ў частках гарнізона. Быў членам Петраградскага ВРК, 24 кастрычніка ўзначаліў штаб групы рэвалюцыйных войскаў. 25 кастрычніка ўведзены ў Палявы штаб Петраградскага ВРК, камандаваў атрадамі Чырвонай Гвардыі і рэвалюцыйных салдат пры штурме Зімняга палаца з боку Марсавага поля. Прыняў удзел у ліквідацыі мяцежу Керанскага—Краснова (26 кастрычніка—1 лістапада) у якасці камісара групы падпалкоўніка М. А. Мураўёва, удзельнічаў у арышце генерала П. М. Краснова. У пачатку лістапада накіраваны на чале зводнага атрада рэвалюцыйных сіл аказаць дапамогу ўзброеннаму паўстанню ў Маскве.
Савецкі перыяд правіць
З лістапада — член калегіі Наркамата па ваенных справах РСФСР, у снежні 1917—сакавіку 1918 гг. — часовы выконваючы справы галоўнакамандуючага войскамі Петраградскага ваеннай акругі[5]. Быў заснавальнікам і рэдактарам газеты «Армія і Флот Рабочай і Сялянскай Расіі», аўтар эмблемы Чырвоная Зорка[6]. Падчас наступлення нямецкіх войск у лютым 1918 г. член Камітэта рэвалюцыйнай абароны Петраграда. Прыняў удзел у фарміраванні першых частак і злучэнняў РСЧА. У красавіку—маі 1918 г. ваенкам Петраградскай працоўнай камуны. З чэрвеня загадчык выдавецтвам УЦВК ў Маскве. Падчас леваэсараўскага паўстання ў ліпені кіраваў аховай Крамля і Вялікага тэатра, у якім праходзіў V Усерасійскі з'езд Саветаў.
У 1919—1922 гг. упаўнаважаны УЦВК і ЦК РКП(б) па мабілізацыі ў РСЧА. Летам 1919 г. быў накіраваны на Паўднёвы фронт — камандзір Варонежскага ўмацаванага раёна. Адзін са стваральнікаў і намеснік загадчыка Дзярджаўнага выдавецтва, рэдактар "Рабочай газеты", першы рэдактар часопіса «Крокодил» (1922—1923 гг.). З 1923 г. член РВС Балтыйскага флоту, з 1924 г. член РВС СССР, з 1925 г. начальнік Палітычнага ўпраўлення Балтыйскага флоту. У 1926 г. знаходзіўся для асабліва важных даручэнняў пры РВС СССР. На XIII з’ездзе РКП(б) абіраўся членам ЦКК. Дэлегат XIV з’езда УКП(б). У 1926—1929 гг. быў прадстаўніком АТ «Савецкі гандлёвы флот» у Францыі. У 1929—1931 гг. рэдактар часопіса «Красная нива».
Пахаваны на Марсавым поле ў Ленінградзе
Працы правіць
Аўтар шэрагу твораў аб Кастрычніцкай рэвалюцыі і Грамадзянскай вайне.
- Пережитое: Повести. Рассказы / К. С. Еремеев. — Петрозаводск: Карельское книжное издательство, 1964. — 243 с., 5 л. ил.
- Сборник статей и рассказов / К. С. Еремеев; Под ред. Я. Шумяцкого. — М.: Изд-во Всесоюзного общества политкаторжан и ссыльно поселенцев, 1932. — 363 с., 1 вкл. л. портр.
Памяць правіць
У 1960—1991 гадах творчая праца найлепшых журналістаў Карэльскай АССР адзначалася штогадовай прэміяй імя К. С. Ерамеева.
У 1962 годзе ў Петразаводску імем Ерамеева названа вуліца.
Зноскі
- ↑ а б в Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 20 ліпеня 2018.
- ↑ Еремеев Константин Степанович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ а б Еремеев К. С. // Советская историческая энциклопедия (руск.)
- ↑ Советская военная энциклопедия: [В 8 т.] / М-во обороны СССР, Ин-т военной истории; Гл. ред. комис.: Н. В. Огарков (пред.) [и др.]. [Т. 3]: Гражданская война в США — Йокота. — М.: Воениздат, 1977. — 670, [1] с., [33] л. ил. — С. 312. (руск.)
- ↑ Приказ по полевому штабу главнокомандующего Петроградским военным округом // Декреты советской власти: Сборник документов / Ин-т марксизма-ленинизма при ЦК КПСС, Ин-т истории АН СССР. Т. 1: 25 октября 1917 г. — 16 марта 1918 г. / подгот. С. Н. Валк и др. — М.: Политиздат, 1957. — С. 261—262.
- ↑ Похлебкин, В. В. Словарь международной символики и эмблематики микроформа / В. В. Похлебкин. — М.: Международные отношения, 1994. — 558,[2] с.:ил. — ISBN 5-7133-0506-6.
Літаратура правіць
- Булацкий, Г. В. К. С. Еремеев — революционер, публицист / Г. В. Булацкий. — Мн.: Изд-во БГУ, 1976. — 215 с, ил.
- Булацкі, Р. В. Ерамееў Канстанцін Сцяпанавіч / Р. В. Булацкі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10). — С. 392.
- Политические деятели России, 1917. Биографический словарь / [Центр политической и экономической истории России Российского независимого института социальных и национальных проблем, Научный совет РАН по проблеме «История революций в России»]; Гл. ред. П. В. Волобуев. — М.: Большая российская энциклопедия, 1993. — 432 с., портр. — (Биографические словари и справочники). — ISBN 5-85270-137-8.