Канстанцін Сідаровіч

Канстанцін Сідаровіч (14 верасня 1906, Беласток — 29 мая 1990, Беласток) — беларускі грамадска-культурны дзеяч.

Канстанцін Сідаровіч
Дата нараджэння	14 верасня 1906(1906-09-14)
Месца нараджэння	Беласток, Беластоцкі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	29 мая 1990(1990-05-29) (83 гады)
Месца смерці	Беласток, Беластоцкае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка
Месца пахавання	Праваслаўныя могілкі ў Беластоку
Партыя	Беларуская сялянска-работніцкая грамада
Член у	Таварыства беларускай школы Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры Беларускае грамадска-культурнае таварыства

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і выхадцаў з малазямельных сялян. У 1914—1915 гадах вучыўся ў Беластоку ў пачатковай школе. У 1915 годзе сям’я выехала ў бежанства ў Кацярынаслаўскую губерню, у сяло Саксагань, дзе ён пайшоў у другі клас пачатковай школы. Пазней яны пераехалі ў Кацярынаслаў.

У 1922 годзе сям’я Сідаровічаў вярнулася ў Беласток, які паводле Рыжскага мірнага дагавора адышоў да Польшчы. Цяжка захварэў на тыф, а пазней на ліхаманку. Пасля выздараўлення самастойна вучыўся чытаць і пісаць па-польску. Упершыню сутыкнуўся з беларускім рухам у 1923 годзе будучы падлеткам, калі выпадкова трапіў на «працэс 45-ці». У 1926 годзе стаў адным з заснавальнікаў Беластоцкага павятовага камітэта Беларускай сялянскай-работніцкай грамады. У 1927 годзе быў у ліку стваральнікаў і актывістаў гуртка Таварыства беларускай школы ў Беластоку. У 1935 годзе спрабаваў заснаваць у Беластоку гурток Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры. У 1937 годзе ўдзельнічаў у стварэнні Кааператыўнага таварыства працаўнікоў беларускага тэатра «Полымя», які дзейнічаў на Беласточчыне.

Падчас нямецкай акупацыі быў членам Беларускага камітэта ў Беластоку, дзе спяваў у хоры і граў у аркестры.

У 1944 годзе стаў ініцыятарам аднаўлення дзейнасці тэатральнага кааператыву «Полымя», які неўзабаве быў ліквідаваны новай уладай. У 1945 годзе быў сярод арганізатараў беларускай школы ў Беластоку. Пасля бараніў яе ад пераўтварэння ў рускамоўную. У часы Польскай Народнай Рэспублікі далучыўся да дзейнасці Беларускага грамадска-культурнага таварыства і працаваў у тыднёвіку «Ніва». Перадаў БГКТ тэатральныя дэкарацыі створаныя Язэпам Драздовічам для ТБШ у 1933 годзе, якія захоўваў на гарышчы свайго дома. Падтрымліваў сувязь з беларускімі эмігрантамі, сярод якіх Васіль Лукашык і Сяргей Хмара, за што трапіў пад нагляд Службы бяспекі ПНР. Быў гадзіншчыкам па прафесіі.

Пахаваны на праваслаўных могілках парафіі Усіх Святых у Беластоку.

Калекцыя дакументаў Канстанціна Сідаровіча была набытая Беларускім гістарычным таварыствам.

Спасылкі

• Марыля Базылюк. На жыццёвых сцежках... Успаміны // Беларускі каляндар // Галоўнае праўленне БГКТ, Беласток, 1990. — С. 93—101.
• Яўген Мірановіч. Кастусь Сідаровіч // Ніва. Беларускі гамадска-культурны тыднёвік, Беласток, 1990. — С. 5.
• Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944—1989. — 2008. — № 1(6). — С. 232—233.
• Беларускаму Гістарычнаму Таварыству — 15 гадоў! Архівавана 16 верасня 2012.
• Cmentarz w Białymstoku. Konstanty Sidorowicz