Каралеўства Гвінед

Гвінед
	каралеўства
Гвінед
	вал.: Gwynedd
Герб	Сцяг
	; Сярэдневяковыя каралеўствы Уэльса
< > V стагоддзе — 1282 ;
Сталіца	Дэгануі, Аберфрау, Гарт-Келін
Мова(ы)	валійская
Афіцыйная мова	Валійская мова
Рэлігія	хрысціянства
Грашовая адзінка	дэнарый[d]
Форма кіравання	манархія
Кіраўнікі Гвінеда
• каля 450—каля 460	Кунеда
• 625—634	Кадвалан ап Кадван
• 1081—1137	Грыфід ап Кінан
• 1137—1170	Оўайн Гвінед
• 1195—1240	Лівелін Вялікі
• 1246—1282	Лівелін Апошні
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Каралеўства Гвінед (вал.: Teyrnas Gwynedd) — адно з кельцкіх каралеўстваў сярэдневяковага Уэльса. Традыцыйная тэрыторыя Гвінеда — паўночны захад краіны, паміж рэкамі Дыві і Ды і вакол Снаўдоніі (вал.: Yr Eryri), а таксама востраў Англсі (вал.: Ynys Môn). Кіраўнікі Гвінеда, такія як Майлгун Хір, Грыфід ап Лівелін, Оўайн Гвінед, Лівелін Вялікі і Лівелін Апошні, традыцыйна адыгрывалі вядучую ролю сярод валійскіх кіраўнікоў. Геаграфічныя асаблівасці гэтай аддаленай гарыстай мясцовасці заміналі каралям Англіі эфектыўна весці заваявальную палітыку. У гонар заснавальніка дынастыі каралеўскі дом Гвінеда часта называецца домам Кунеды, а старэйшая галіна, якая бярэ пачатак ад Анараўда ап Родры, называецца лініяй валадароў Аберфрау (хоць іх сталіца далёка не заўсёды размяшчалася менавіта ў Аберфрау).

У пачатку XIII стагоддзя Лівелін Вялікі зрабіў цэнтрам каралеўства вобласць па беразе Ірландскага мора ад Бангара да Конуі: каралеўская рэзідэнцыя размяшчалася ў Гарт-Келін, на беразе праліва Менай. Бангар быў цэнтрам дыяцэзіі, а ў Конуі быў цыстэрцыянскі кляштар, цесна звязаны з кантынентальнымі манастырамі гэтага ордэна. Насупраць Гарт-Келіна, на беразе Англсі, знаходзіўся важны гандлёвы порт Ланвайс.

Гл. таксама

Спіс кіраўнікоў каралеўства Гвінед

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каралеўства Гвінед