Карціна
Карці́на — твор станковага жывапісу, які мае самастойнае мастацкае значэнне, вылучаецца завершанасцю, адзінствам формы і зместу. У адрозненне ад іншых відаў жывапісу карціна непасрэдна не звязана з пэўным інтэр'ерам, сістэмай дэкарыравання ці культавым прызначэннем. Складаецца з асновы (дрэва, палатно, кардон, метал і інш.), грунту, фарбавага слоя. Некалькі карцін, аб’яднаных адной тэмай, у залежнасці ад іх колькасці складаюць дыптых, трыпціх, паліпціх. Часам тэрмін «карціна» ўжываюць як сінонім паняцця жанр[1].
З’явілася ў Старажытнай Грэцыі ў 4 ст. да н.э. У еўрапейскім мастацтве вядома з 12 ст., на Беларусі — з 16 ст.[1]
Зноскі
- ↑ а б Карціна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
Літаратура
правіць- Карціна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).
- Картина // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Карціна
